WedingothAlbum

Ja, daar is-tie weer: de jubeltoon. Voor alle duidelijkheid; niet de financieel omstreden jubelton, maar de jubeltoon met dubbel ‘oo’.

De jubeltoon is een zelfgekozen synoniem voor groots, geweldig, fantastisch. Ik heb de term nooit in een recensie verwoord, maar in gedachten gebruik ik die term gemiddeld één of twee keer per jaar. De laatste jaren niet veel vaker in ieder geval. Dat komt wellicht omdat je als recensent veel cd’s luistert en daardoor niet snel meer onder de indruk raakt. En de tijd zal het leren, maar deze cd heeft het in zich uit te groeien tot een klassieker.

Wedingoth is een Franse band bestaande uit vier leden: gitarist Steven Segarra, bassiste Manon Fortin, drummer Stéphane Rochas en zangeres Céline Nephthys. Gitarist Segarra is voor het grootste gedeelte verantwoordelijk voor de toetsen en programmering, maar de band maakt ook gebruik van gastmuzikanten op dat vlak. De belangrijkste is toetsenist Olivier Castan, wellicht bekend van zijn samenwerking met Franck Carducci.

Voorafgaand: wat dienstdoende recensent betreft staat er geen enkele zwakke track op dit album, “Five Stars Above”.  Elk nummer is raak. Deze formatie serveert ons fijne progressieve rock, een feilloze zangeres en een heerlijke productie. Wat is er dan zo bijzonder aan dit album? Die vraag is eigenlijk wel moeilijk te beantwoorden, omdat de band eigenlijk niets bijzonders toevoegt aan het genre. Er is geen overdreven vernieuwing te vinden en uiteindelijk blijft de muziek een blend van verschillende muziekstromingen, elementen en bands. Toch klinkt het allemaal erg aangenaam wat deze Fransen ons voorschotelen. Vertrouwd, lekker.

Zullen we vanuit die basis dan maar beginnen? Wedingoth brengt in de basis een stevige metalversie van neo-progressieve rock. Toetsen in alle soorten en maten, orgels en Mellotron, gitaarriffs en daarmee natuurlijk gitaarsolo’s, langgerekte songs, fijne basriffjes,  maar ook interludes en vooral…emotie. Wat betreft vergelijkbare bands moet je denken aan Marillion, aangevuld met wat moderne elementen van Gazpacho, vleugjes Radiohead en Harvest. Maar ook een band als The Gathering schemert door de muziek, met name door de voordracht van zangeres Nephthys, die feitelijk pas sinds enkele jaren aan de band is verbonden. Tijdens het productieproces werd deze zangeres gecoacht door de Belgische Maggy Luyten, onder andere bekend van Ayreon. 

Time is een stevige, indrukwekkende, maar anderzijds kwetsbare track door de fragiele zang van Nephthys. Daarnaast bevat het een fijne solo van gitarist Segarra. Dear Man On Earth heeft een Gazpacho-sound, voornamelijk doordat de band een mysterieus geluid weet te creëren dat de Noorse band op meesterlijke wijze beheerst. Wedingoth weet vaker van dit soort momenten te produceren, waardoor het nagenoeg noodzakelijk is dat je de muziek meerdere keren luistert voordat de melancholie zich openbaart. Love is een aangrijpende song met meeslepende zang van Nephthys. De orkestratie zorgt voor een prachtige balans en bevliegingen van Pink Floyd zijn niet te ontkennen.

Nog een flinke broeder op het album is I Don’t Care. Dit nummer is gitaar-gedomineerd, met subtiele oosterse elementen en toetsen, breaks en veelzijdige zang van Nephthys. De absolute ear-catcher van de cd is het vijftien minuten durende My Own Sacrifice. Een heerlijke epische song waarin alle kwaliteiten van de band naar voren komen en dan hebben we het vooral ook over de skills van de mastermind achter deze band, gitarist Steve Segarra. Hij trakteert ons op langgerekte gitaarsolo’s die je terugschakelen naar de neo-progressieve bands van de jaren tachtig en negentig, ondersteund door een heerlijke ritmesectie, waarin bassiste Manon Fortin ook regelmatig de aandacht op zich vestigt. “Five Stars Above” sluit af met het melancholische Love. Een visitekaartje van Nephthys, waarmee ik haar in mijn hart sluit met haar karakteristieke stem. Het kleine accentje in haar voordracht wordt hiermee definitief vergeven.

Die jubeltoon is dus echt van toepassing op dit album. Dit zal veel progliefhebbers charmeren, dat geef ik je op een briefje (of in dit geval je scherm). Je moet het alleen wel een kans geven, ga niet af op één luisterbeurt. Wedingoth heeft een heerlijk album geproduceerd, waar neo-prog wordt gecombineerd met stevige riffs en elementen van Radiohead en Gazpacho. Een heerlijke plaat. Ga hem bestellen mensen.