WeserberglandAlbum

Zo hee, dit is wat je gerust mag zeggen een aanlokkelijk plaatje. Neem de ex-drummer van Änglagård, de bassist en gitarist van White Willow en wat leden van Henry Fool, Wobbler en Jaga Jazzist. Die zijn bij elkaar gebracht door de Noorse fluitist Ketil Vestrum Einarsen (ook bekend van White Willow) om een eerbetoon aan de Krautrock te brengen. De Duitse progressieve rock uit de jaren zeventig, waarmee de titel van deze cd ook volledig geduid kan worden.

Wat dit bonte gezelschap in de vier nummers – tezamen drie kwartier – voorschotelt, is veelal muzikaal los zand dat zonder enige hoorbare intentie lekker wegspeelt. De kop en de staart zijn soms ver te zoeken; zie het als wilde jamsessies. Zo gaat met name in Die Kunst Der Fuge ten onder aan teveel ideeën en te weinig vorm. Soms raken de musici elkaar ook gaandeweg kwijt. In Tanzen Und Springen lijkt het alsof Olsson op een hele andere planeet zit als de andere uitvoerenden. Als dit een ode aan de Krautrock moet voorstellen, dan schiet deze groep volledig zijn doel voorbij. Want Krautrock, dat stond juist altijd om vanuit die chaos en het wespennest aan ideeën tot een zeer gestructureerd en doordacht resultaat te komen!

Wie deze cd heeft afgeluisterd kan tot de conclusie komen dat Weserbergland – en met name Einarsen als aanjager – wellicht iets kritischer naar de eindselectie had mogen kijken. De potentie zit stuk voor stuk in de muzikanten en de productie is zo gek nog niet, maar waarom zij dit stuurloze uitstapje hebben gemaakt? Er zit vast een overtuigende herkansing in: iets meer ideeën beter uitwerken, strenger selecteren en het experiment niet schuwen; daarmee moet Weserbergland ongetwijfeld tot een meer inhoudelijk eerbetoon komen. “Sehr Kosmisch, Ganz Progisch” is bovenal goed bedoeld en bevat zeker progressieve tintjes, maar met Krautrock en de klasse van de groepen waarin deze musici stuk voor stuk de blits maken heeft het allemaal weinig van doen. Nee, de jazz(rock) ligt er op dit debuut veel dichter op. Of nemen ze de luisteraar met deze cd flink in het ootje?

Wouter Bessels