When Day DescendsAlbum

Terwijl ik deze recensie schrijf, een week voor kerst, ligt er buiten een laag sneeuw en kan de verwarming de koude bijna niet aan. Het is dan ook frustrerend dat When Day Descends, de band wiens derde album ik hier bespreek, uit Australië afkomstig is. Australië, waar het turkooizen zeewater zo helder is dat je de haai recht in zijn ogen kan kijken alvorens hij je been afbijt.

Australië, waar zelfs de kangoeroes en krokodillen zonnebrillen wensen voor hun verjaardag. Australië, waar het traditie is om op Eerste Kerstdag op het strand te barbecuen. Dat Australië. Echter, ondanks de achtergrond van de band is de muziek op “When Day Descends” geenszins zonnig, integendeel. De vijf composities op het album vallen namelijk in de categorie progressieve postmetal, een subgenre dat niet bekend staat om zijn populariteit onder surfers.

When Day Descends is in 2001 opgezet als het soloproject van gitarist Dave Caswell, die in 2005 onder deze naam het volledig instrumentale, semi-akoestische album “Transcend” uitbracht, gevolgd in 2006 door het wederom instrumentale “Ascension”. Met “When Day Descends”, waarvoor Caswell is bijgestaan door zanger/gitarist Liam Constable en drummer Linton Tuleja, is het project uitgegroeid tot een echte band. In tegenstelling tot “Ascension”, dat een groots opgezette, op filmmuziek geïnspireerde compositie met bijdrage van een orkest is, zijn de composities op “When Day Descends” een stuk bandgerichter en eenvoudiger. Dit is echter niet per definitie kwalijk: de melancholische sfeer die de eerdere albums kenmerkt hangt ook over deze plaat als een aanvriezende mistbank op een verlaten landweg.

Desalniettemin is de sterker metal-georiënteerde benadering niet een onvertogen succes. De kwaliteit van het gebodene is hoog, maar de composities zijn iets te eenzijdig, mede omdat ze volledig op gitaar en zang gefocust zijn. Daar waar op de eerdere albums veel meer invloeden uit met name de klassieke muziek te ontwaren waren en er door de afwisseling tussen akoestische en elektrische instrumenten een spannendere dynamiek ontstond, komen hier de invloeden voornamelijk uit de atmosferische metalhoek, en dan met name bands als Opeth, Isis, Anathema en Katatonia. Soms schurken de gitaarriffs en -solos vervaarlijk dicht tegen met name de muziek van Opeth aan, zoals aan het begin van New Bell, en hoewel dit slechts bij vlagen het geval is, maakt het toch dat de “When Day Descends” minder spannend is dan de voorgaande albums.

Ondanks dit bezwaar is deze derde plaat van Caswell en consorten uiteindelijk wel een voorzichtige aanrader. De composities zijn prima opgebouwd, de echte drums geven een extra dimensie aan de muziek, en de beide gitaristen zijn zeer vaardig in het spelen van mooie atmosferische solo’s die in dienst blijven staan van de muziek en als zodanig niet afbreuk doen aan de coherentie van de nummers. Het is alleen te hopen dat het volgende album weer meer variëteit kent, zoals de vorige platen. Nu is het net een strandbarbecue zonder Foster’s, om nog maar een slechte Australië-grap te verzinnen: het heeft zeker wat, maar mist toch een bepaalde je ne sais quoi.

Christopher Cusack