When Waves Collide

When Waves Collide hult zichzelf in nevelen. Althans, de band doet in ieder geval zijn best niet al te veel informatie op het world wide web los te laten waardoor het ’t nodige speurwerk kost om inlichtingen bij elkaar te zoeken.

Gelukkig voor de Progwereld-lezer is er een nieuwsgierige recensent die brutaal de band heeft gestalkt, waardoor er toch informatie loskomt. Begin 2017 is de band opgericht door drie snaarplukkende Parijzenaren. De band bestaat dan uit de gitaristen Adrien Deurveilher, Romain Fortané en de bassist Timothée Valentini. In 2019 wordt drummer Andrea Gallo gerekruteerd en vanaf dat moment wordt er ook live opgetreden. In dat jaar presenteert het gezelschap zijn eerste ep, simpelweg “EP 1” genoemd.

“CHASM” staat voor het verhaal van een beschaving die op instorten staat. Door een menselijke of geologische fout van de aarde, dat laat de band in het midden; de mensheid probeert in ieder geval te overleven. When Waves Collide verwoord het concept met meeslepende muziek. Het vallen en opstaan van de mens, de wil te overleven na een nieuwe en opeenvolgende rampspoed, de tragiek die daarmee gepaard gaat, maar ook het optimisme van het individu. Deze verschillende emoties brengt de band in sfeervolle perfectie terug.

Die perfectie brengt de band door middel van een instrumentaal album met een zeer korte speelduur; er is slechts een half uur aan muziek te vinden op de schijf. De band had volgens zeggen aanzienlijk meer materiaal beschikbaar maar besloot rigoureus te snijden in het aanbod waardoor de impact groter is. En daar kan ik het alleen maar mee eens zijn. De muziek is gedurende het halve uur krachtig en verveelt nooit.

Vanzelfsprekend is de muziek van WWC doorspekt met gitaarmuziek maar vooral van een krachtig niveau. Opbouwend, melancholisch en het bevat uitstekende spanningsbogen. Daarbij is het verzorgt met een kristalheldere sound door de mooie productie. Om gelijk een goed beeld te krijgen adviseer ik de video hieronder te luisteren tijdens het lezen van de recensie. Dark Matter is namelijk een goede afspiegeling hoe de muziek is opgebouwd. Het heeft een mooie opbouw en is in de finale opzwepend in alle facetten.

Het meest interessante aspect aan de muziek is de combinatie en samensmelting van zowel de gitaren als de elektronische toevoegingen, soms verdraaid moeilijk te oordelen of het geluid van gitaren komt of van toetsen of programmering. Dat maakt de muziek intrigerend bij elke luisterbeurt. Alleen bij een nauwkeurige analyse blijken het vaak de toetsen die zorgen voor een gelukzalige onderbouwing van de muziek.

Is de muziek van When Waves Collide uniek? Nee, zeker niet, het verschil zit hem in de evenwichtige en nauwgezette dosering. Daardoor vervelen de composities geen enkel moment en dat is zeker in het postrock genre een zegen te noemen. Want als je naar tien luisterbeurten nog steeds kunt zeggen dat de speelduur van een cd te kort is, dan heb je als band een goede beurt gemaakt.