White MountainAlbum

Mirko Ertmer is een 33-jarige multi-instrumentalist, geboren in Thüringen in Midden-Duitsland. Als twaalfjarige leerde hij drummen en gitaar spelen en acteerde hij in een aantal lokale bands. In de loop der jaren leerde hij diverse instrumenten bespelen, verdiepte zich in het componeren van muziek en in, wat later bleek zijn grote passie te zijn, muziekproductie.

In 2007 haalde hij zijn eerste platendeal binnen met de Duitse band Schock. Ertmer greep zijn kans om professioneel aan de slag te gaan als muzikant en begon zijn eerste kleine thuisstudio. Nadat hij met vallen en opstaan het nodige had geleerd als producent mocht hij in een studio in Hamburg als assistent aan de slag. Het leven in Hamburg beviel hem uitstekend en hij besloot naar het noorden te verhuizen. Hij deed een groot aantal productieklussen en in 2014 opende hij zijn eigen studio in Hamburg, de White Mountain Studio.

Dit werd meteen de naam voor het project waaraan hij de daaropvolgende vier jaar zou werken onder de werktitel The Delta Sessions. Hij schreef, speelde, produceerde en mixte zelf alle muziek. Als coproducent riep hij de hulp in van Oliver Schmidt. Verder liet hij een waslijst aan zangers, zangeressen en bevriende musici opdraven voor vocale en instrumentale bijdragen. De Duitse Arjen Lucassen? hoor ik u denken. De aanpak van Ertmer vertoont inderdaad veel gelijkenis met onze eigen Ayreon, al heeft de Duitser niet zo’n indrukwekkende lijst aan gasten op zijn CV staan als Lucassen, maar dat zou nog kunnen groeien.

Het concept van The Delta Sessions wordt vormgegeven in vijf hoofdstukken waar ieder persoon tijdens zijn levenscyclus doorheen gaat (volgens Ertmer): Desires, Arise, Climax, Fall en Healing.
Net als bij Lucassen lijken Ertmer’s roots in de heavy metal te liggen al hanteert hij een compacter geluid dan Lucassen met zijn vaak diepe, vette en gedetailleerde sound. Daarnaast wisselt hij de heavy tracks, evenals Lucassen, vaak af met rustigere nummers of ambient-achtige stukken. Naast gesampelde geluiden, zoals violen en blazers, gebruikt Ertmer ook het geluid van de analoge synthesizers.

De heavy tracks, zoals Make A Wish, Trail Of The Snake, The Sadness Of Your Chains, A Way To Stay Alive en Like Above So Below, zijn vaak catchy, uptempo en hebben een Devin Townsend-achtige gedrevenheid en hectiek, niet zelden onderstreept met symfonische orkestraties. Bombastisch is een omschrijving die al snel in me opkwam.

Ook de instrumentale track Happiness By Chance heeft een symfonische, bijna filmische inkleuring die zelfs met vlagen aan The Pirates Of The Caribbean doet denken. Andere instrumentale tracks, zoals Constant Chaos en The Link dragen een elektro-pop stempel met heavy accenten.
Het afsluitende The Creature is een mengeling van diezelfde elektro-pop, Kate Bush-achtige elementen en de al eerder vermelde Devin Townsend dynamiek. Helaas vond Ertmer het nodig om aan dit nummer ruim zeven minuten van onnodige stiltes en soundscapes toe te voegen, waardoor het album als een nachtkaars uitgaat.

Ondanks deze artistieke uitglijder op het eind weet Ertmer met dit album te overtuigen en bewijst hij zowel compositorisch als productioneel zijn weg uitstekend te kunnen vinden in een dergelijke muzikale delta met catchy songs en veel variatie.

Math Lemmen