WinterlongAlbum

Uit het kille, koude noorden van Zweden, waar meer wolven dan mensen wonen, komt de melodieuze powermetal-formatie Winterlong. Een jonge band geformeerd rondom gitarist Thorbjorn Englund. Een gitaarheld in spé die Yngwie Malmsteen, samen met violiste Vanessa Mae, als zijn grootste inspiratiebronnen ziet.

Eigenlijk kun je Winterlong nauwelijks een ‘echte’ band noemen. Thorbjorn Englund heeft alle muzikale touwtjes strak in handen. Hij is alles in één: tekstschrijver, componist, arrangeur en producer. Bovendien heeft hij ook nog al het baswerk op “The Second Coming”, de tweede Winterlong-release, voor zijn rekening genomen.

Toch is er ook nog een aantal andere, bijzonder interessante muzikanten van de partij op dit album. Bijvoorbeeld twee gelouterde drummers die beiden de helft van de cd hebben volgespeeld. Het gaat hier om veelvraat Andreas Lill (Vanden Plas) en drumbeest Anders Johansson (Hammerfall / Malmsteen). Ook kunnen we genieten van de solo’s van het Italiaanse toetsentalent Mistheria. Verder verleent LionMusic-opperhoofd Lars Eric Mattsson ook nog wat hand- en spandiensten als toetsenist, koren-arrangeur, co-producer en mixer.

Grote onbekende is zanger Mikael Holm, die verrassend goed voor de dag komt. Hij zou in Henny Huisman’s ‘Soundmixshow’ waarschijnlijk de halve finale halen als imitator van Ronnie James Dio. Inderdaad, slechts de halve finale want zijn stem komt aardig in de buurt maar is iets minder rauw en mist net dat beetje extra power. Dat neemt niet weg dat hij op deze cd een behoorlijk overtuigende indruk achterlaat.

“The Second Coming” bestaat uit twaalf tracks, waaronder drie instrumentaaltjes. Als je van krachtige, goed in het gehoor liggende klassieke metal à la Rainbow en Yngwie Malmsteen houdt, dan kom je met dit schijfje ruimschoots aan je trekken. Het rond een frivool gitaarrifje opgebouwde Twisting My Tail en het gestaag galopperende Retaliation zijn wat dat betreft exemplarisch. Hoogtepunt is wel Northman, dat bol staat van de solo’s, zowel van gitaar als keyboards. Bovendien wordt in dit nummer veelvuldig van tempo en stemming gewisseld, hierdoor blijf je tot de laatste seconde geboeid luisteren. Dit aanstekelijke, bovengemiddelde album wordt afgerond met het instrumentale, gitaristische hoogstandje Aurora Borealis, wat zoveel betekent als het Noorderlicht.

Joost Boleij