Witherfall is een Amerikaanse band die in 2016 is opgestart en geformeerd is door Iced Earth gitarist Jake Dreyer en Sanctuary zanger Joseph Michael. De band produceerde ondanks de nodige tegenslagen in de voorbije drie jaren twee albums en één ep, wat gezien de omstandigheden bijzonder is. Zo is op het debuutalbum “Nocturnes And Requiems” (2017) eerste drummer Adam Sagan te horen, maar spijtig gezien is hij in het datzelfde jaar aan de gevolgen van kanker overleden. Sindsdien is de band twee keer veranderd van drummer en is er ook een tweede gitarist afgehaakt. Onstuimige jaren voor deze prille band dus.
Witherfall is in de oorsprong een hardrock band met veel progressieve trekjes. Kenmerkend voor het geluid van de band zijn de prachtig technische gitaarpartijen, riffs en solo’s en de typerende zang van Joseph Michael. De band doet bijvoorbeeld veel denken aan het geluid van de bands Iced Earth en Nevermore, maar er bestaat een grote kans dat ook fans van Dream Theater worden aangetrokken door de muziek van Witherfall.
De band hanteert op deze ep “Vintage” een geheel andere aanpak dan wat de band op de voorgaande albums liet horen. De band speelt bijna deze gehele ep vol met akoestische muziek en voor een groot gedeelte op basis van de song Vintage, maar ook andere songs uit de band’s oeuvre komen aan bod, zoals de in 2018 uitgekomen single The Long Walk Home (December) en Ode To Despair. Akoestische gitaren en instrumenten begeleiden zanger Joseph Michael tot aan de laatste track. Zo hier en daar vind je bescheiden toetsen en de groovy basgitaar speelt een heerlijke rol in de akoestische aanpak van de nummers, zeker op te merken in het eerste gedeelte van de Vintage Medley. Die medley bestaat uit drie delen en klokt ruim negen minuten.
Er staan twee covers op de ep, één van Tom Petty: I Won’t Back Down en één van de band Helloween, A Tale That Wasn’t Right. Laatstgenoemde track doet niet onder voor het Helloween origineel, maar stijgt er ook niet boven uit, hoewel Joseph Michael iets makkelijker bij de hoge noten kan komen dan Heloween zanger Michael Kiske. Maar heel eerlijk is dat niet gesteld, want Witherfall zanger Michael wordt op deze versie duidelijk geholpen door de autotune. Overigens hebben beide zangers een haast identiek geluid in de stembanden. Zanger Michael is vanaf het ontstaan van de band altijd duidelijk aanwezig geweest in de muziek van de Amerikanen, maar op deze ep komt hij helemaal puik uit de verf. Je moet hem wel kunnen waarderen, want zijn stem gaat gepaard met veel emotie en theater. Zijn uithalen zijn torenhoog in de registers, zo hoog zelfs dat ik benieuwd ben hoe hij live op het podium overeind blijft.
In de laatste song van de ep trekt de band elektronisch metaforisch alles weer uit de kast. Dit is de wijze waarmee de band de laatste drie jaar aan de weg heeft getimmerd en bekendheid heeft vergaard; sferische en progressieve hardrock met veel ruimte voor gitaarsolo’s. De track Vintage is van het debuutalbum “A Prelude To Sorrow” getrokken, opnieuw opgenomen en is een eerbetoon aan de overleden zanger Adam Sagan. Dat is zelfs licht te merken in de mix, want de drums liggen prominent in het midden van de productie. Een geweldig nummer waarin je heerlijk kan wegdromen.
Deze ep is een fijn tussendoortje en fungeert waarschijnlijk als brug naar een nieuw album dat waarschijnlijk niet lang op zich laat wachten. Althans, als de formatie de productiefrequentie aanhoudt die die we van hen gewend zijn is die kans groot!
Ruard Veltmaat