Sommige cd’s hebben hoezen waar je over kan discussiëren of het goede smaak is of niet. In de meeste gevallen zijn het metal cd’s die onderhevig zijn aan absurde afbeeldingen van monsters, inferno’s, doodskoppen en andere onsmakelijkheden. Zo hebben we hier ook de nieuwe cd van Dan Swanö’s Witherscape. We zien een lelijk vliegend wezen, dat opstijgt vanuit een landschap met een hels vuurzee op de achtergrond. Voor velen is dit gelijk al een reden om de cd links te laten liggen in de cd bak.
“The Northern Sanctuary” is het tweede album van het samenwerkingsverband tussen de Zweden Dan Swanö en Ragnar Widerberg. Dit duo multi-instrumentalisten heeft in 2013 het debuutalbum “The Inheritance” uitgebracht en in 2014 de ep “The New Tomorrow”. Dan Swanö kennen we van de bands Nightingale (de Zweedse versie, niet de Italiaanse), Edge Of Sanity en natuurlijk van de samenwerking met onze eigen Arjen Lucassen in het project Star One. Ragnar Widerberg is nog een relatief onbekende in het circuit, hij maakte onder andere cd’s met Shadowquest en Witchcraft.
Nu is de vergelijking met Star One en Ayreon nooit heel ver weg binnen de muziek van Witherscape, hoewel een totale overeenkomst echt misplaatst zou zijn. Het is vooral het toetsenwerk van Swanö die je gedachten regelmatig doen afdwalen naar het spel van Arjen Lucassen. Bijvoorbeeld in de tweede track van het album, In The Eyes Of Idols. De algemene indruk bij de eerste luisterbeurten suggereren dat je naar een stevige death metal band luistert, maar dat verandert in de loop der draaibeurten naar een progressieve metal identiteit, met veel ruimte voor toetsen en aanverwante soundimpulsen. Ook de link met powermetal is niet heel ver weg. De death metal opvatting wordt eigenlijk uitsluitend gecreëerd door de heftige gitaarriffs en de zang van Dan Swanö. Hij grunt veel op het album, maar schuwt niet om zijn cleane stem te gebruiken, hoewel een licht gegrom op zijn stembanden altijd op de loer blijft. Door de zang en de combinatie met het progressieve spel doet de cd ook veel denken aan het vroege werk van Opeth.
Er staan enkele fijne tracks op het album, bijvoorbeeld Rapture Ballet, wat een ijzersterk intro met dito aanhangend refrein herbergt. Het samenspel van toetsen en een pakkende gitaarriff maakt het geheel superaantrekkelijk. Titeltrack en pronkstuk The Northern Santuary sluit weer aan bij de vergelijking met Ayreon; veel elementen en dynamiek die Arjan Lucassen ook toepast in zijn muziek. Computer gestuurde geluidjes, gitaarriffs en toetsenarrangementen die zo op een Ayreon album gezet kunnen worden. Als er niet van die ruige passages tussen zitten zou niemand weten dat het nummer gecomponeerd is door Witherscape. Het is een prachtig nummer met veel progressieve passages, hoewel dit nummer wel wat sympathie in de stem van Dan Swanö mist. Sommige ruige passages gaan hem uiteraard fantastisch af, maar sommige stukken verdienen een wat meer sierlijke aanpak. Als progrock liefhebbers worden we hier toch wel wat gewezen op de grenzen van Swanö’s stembanden. Opvallend ook wanneer er een wat melodieuzere zang tijdens de cleane vocals gebruikt zou zijn, de contrasten geaccentueerd en wellicht ook mooier worden. Nu blijft vooral de ruwe stem van Swanö over, waardoor het album wat minder toegankelijk blijft.
Hoe dan ook, dit is een fijn album wat wellicht in veel eindejaarslijstjes zal eindigen, hoewel een topnotering niet direct in het verschiet ligt. Met andere woorden, een prima subtopper!