Within Temptation is een hele grote band, zeker voor Nederlandse begrippen. Talloze awards staan in de prijzenkast, de zeven studioalbums, livealbums en dvd’s gingen miljoenen keren over de toonbank en ook in het buitenland is dit gezelschap een graag geziene gast.
Het uitbrengen van een nieuwe cd van dit grote exportproduct is dus niet zo maar een dingetje. Zeker als de voorganger “Hydra” alweer uit 2014 dateert. Het bleek voor het creatieve gedeelte van de band, onder aanvoering van zangeres en blikvanger Sharon den Adel, noodzakelijk om na “Hydra” de stekker er even uit te trekken en een rustperiode in te lassen. Het jarenlang intensief toeren en persoonlijke omstandigheden maakten dat de koek even op was.
Den Adel baarde in 2018 enig opzien door een soloproject te lanceren. De single My Indigo van de gelijknamige cd werd warempel een hitje. In “My Indigo” kon Sharon Den Adel gevoeligere liedjes kwijt die niet in het bombastische repertoire van Within Temptation pasten. Een jaar later is de energie weer terug, met een uitgebreide tour door de VS, Canada en Europa als uitkomst, dit alles om het nieuwe werkstuk “Resist” te promoten.
De muziek van Within Temptation staat te boek als symfonische metal. En “Resist” betekent allerminst een breuk met het verleden. Wat we horen is zeer herkenbaar, voorspelbaar en direct te bestempelen als onmiskenbaar de ‘WT’ sound. Het gaat misschien iets te ver om het concept van de tien nummers, die gemiddeld iets meer dan vier minuten klokken, te bestempelen als simpel, overzichtelijk is het zeker. Ofwel het gezelschap kleunt er direct in met een muur van geluid, waarna Den Adel met haar engelengeluid voor een rustpuntje zorgt in het refrein of juist in het couplet, waarna de volumeknop weer vol opengaat. En dat een keer of drie zo door. Of de intro is wat kalmer, waarna de registers iets later pas open gaan. Een voorbeeld hiervan is Endless War, dat een mooie subtiele opening kent, maar na een halve minuut gaat het gas er onverbiddelijk op. Na een minuut of vier is het muzikale verhaal van de nummers op die manier dan wel verteld. Gelegenheid voor solo’s of andersoortige uitstapjes is er nauwelijks. Welgeteld valt één (hardrock) gitaarsolo te noteren. Vergeefs zal je zoeken naar een toetsensolo. Nee, alles staat in het teken van de homogene sound van het collectief, waarbij Den Adel natuurlijk wel volop de ruimte krijgt om te laten horen dat ze nog steeds mooi kan zingen en aan te tonen dat zij onmisbaar is voor deze band. Within Temptation zonder Sharon, wat blijft er dan nog over…
Om toch enig onderscheid tussen de nummers te kunnen maken is het behoorlijk zoeken naar de subtiele verschillen. Net als op “Hydra” is weer een enkele gastmuzikant te horen. Meteen bij het vanaf de start ouderwets grommende geweld op The Reckoning horen we Jacoby Shaddix, die we natuurlijk allemaal kennen van Papa Roach. Hij mag even solo zingen, maar veel voegt dit niet toe. Anders Fridén, van Flames dan, is te horen op Raise Your Banner? Hij schreeuw-zingt tegen het grunten aan een paar keer een kort zinnetje. Dat was het. De Belg Jasper Steverlinck doet een aantal uithalen en wat wohoewohoe passages in Fire Light. Bij elkaar zorgen ze niet voor een spectaculaire toevoeging, laat staan dat nummers een andere richting uitgaan.
De muziek lijkt nog wat heftiger dan het vorige werk. De zorgvuldig samengestelde klanken uit keyboards en ‘kastjes’ klinken volvet. Er zijn fluiten te horen, violen, koortjes, soms wat bekende key’s en piano, maar vooral klinkt het hard en doordringend. Voeg daar de hardrockgitaren en het straffe drumwerk bij en de ingrediënten om met elk nummer een muur van geluid op te trekken zijn aanwezig. Zo’n ‘viooltje’ aan het eind van Holy Ground vormt dan een aangenaam rustpuntje. De band vindt zichzelf met “Resist” steviger, smeriger en futuristischer klinken dan ooit. Toe maar.
Den Adel wil met haar teksten ook nog een boodschap meegeven en roept op tot verzet, waarmee de titel van de cd meteen verklaard is. “Het is belangrijk om weerstand te bieden, want in de huidige maatschappij worden mensen meer en meer onderdrukt door sociale onderwerping – een proces dat wordt aangewakkerd door autoriteiten, dictators maar ook multinationals die manipuleren en controleren. We moeten ons losbreken om ons te kunnen ontwikkelen, vooral wanneer we constant worden gecontroleerd en geobserveerd door een hogere macht.”
Maar aan velen zal deze boodschap voorbij gaan. De fans willen gewoon het karakteristieke geluid van Within Tempation blijven horen. Smaken verschillen, zoals bij veel progfans gaat het hen niet om muzikale hoogstandjes, om uitgesponnen thema’s, tempo- en sfeerwisselingen, ingewikkelde composities, solo’s die je kippenvel bezorgen, nummers die je zou willen inlijsten omdat ze zoveel bij je losmaken of iets heel vernieuwends. Nee, het gaat hen om de vertrouwde rechttoe rechtaan bombast met als superbonus en contrast het fluwelen stemgeluid van de frontvrouw, in nummers die je snel kunt meeblèren, waarbij het moeilijk is stil te blijven zitten en waar je verder niet veel in hoeft te ontdekken. En hierin is de band met “Resist” wederom goed geslaagd. Dus voor wie dit zijn of haar kopje thee is, kan er een aangename drie kwartier (en waarschijnlijk een veelvoud hiervan via de repeat-stand) aan beleven.
Fred Nieuwesteeg