WobblerAlbum

Zes jaar heeft het geduurd voordat het Noorse Wobbler met een opvolger voor “Rites At Dawn” komt. Aangezien dat album zes jaar na het debuut “Hinterland” verscheen, hebben we hiermee meteen het releaseschema voor de komende jaren blootgelegd. Het enthousiasme van mijn voorgangers hield niet echt over en – om het einde maar meteen te verklappen – ik kan hier ook niet zo veel mee.

“From Silence To Somewhere”, het album dat hier voorligt, bestaat uit een viertal tracks en klokt 47 minuten. De tracks, één hele korte en vier lange, volgen het inmiddels beproefde recept van de retroprog, wat wil zeggen dat er opzichtig geprobeerd wordt een zo authentiek mogelijk geluid neer te zetten. In het subgenre waarin ‘niets nieuws onder de zon’ vermoedelijk als een compliment geldt, zal het weinig verbazing wekken dat dit album in het directe verlengde ligt van zijn beide voorgangers.
Maar is dat erg dan? Nee hoor, de muziek van Wobbler luistert prima weg. Het is helder geproduceerde muziek, waardoor het rijke geluid goed tot zijn recht komt. De parallellen met met name Yes zijn talkrijk, van het bepaald niet gedoseerde orgelspel tot het prominente basgitaarspel van Kristian Karl Hultgren. Die laatste schittert echt op de Rickenbacker in Fermented Hours. Qua zang doet het me vooral denken aan Anekdoten.
Daar houden de vergelijkingen niet op. Van zo’n beetje elke grote band uit de zeventiger jaren valt wel iets terug te horen op “From Silence To Somewhere”, en voor het eerst is er nu zelf een passage in het Italiaans aanwezig, om zo de spirituele link met de Rock Progressivo Italiano te benadrukken. Daarnaast zijn er dan nog de overeenkomsten met de Scandinavische scene van begin jaren negentig: Änglagård, Anekdoten en White Willow. Aan goede voorbeelden dus geen gebrek en aan getalenteerde muzikanten evenmin.

‘Een natte droom voor de progfan’ staat er in het bijgeleverde promosheet. Het zou zo maar eens kunnen kloppen voor een deel van onze lezers. Als je enthousiast was over de vorige albums van Wobbler dan kun je “From Silence To Somewhere” blind aanschaffen. En als je de band nog niet kende, maar sowieso geen genoeg kunt krijgen van de klassieke jaren ’70-progsound, ga dan vooral eens een kijkje nemen op de Bandcamp-site van Wobbler. Als je echter van mening bent dat ‘prog’ staat voor progressie, dan gaat dit album je – naar ik vrees – niet veel bieden.

Wouter Brunner