Wolf PeopleAlbum

Je hoeft niet langer elpees af te stoffen of rommelmarkten af te struinen voor een lekker ouderwets potje progrock. De laatste tijd verschijnen er steeds meer cd’s vol retrorock in de schappen. Hedendaagse bands als Dungen, Black Mountain, Tame Impala, The Black Keys en MGMT grijpen allemaal terug naar de psychedelische bluesrock uit de sixties en seventies. Het Britse Wolf People hoort ook in dit retro-rijtje thuis.

Wolf People mixt op het album “Steeple” prog, rock, blues, folk en psychedelica. Dan hoor je een snufje Cream, vervolgens herken je Soft Machine, Television, Can of Fairport Convention. Dit mengsel is niet saai of voorspelbaar, ook al heb je het meeste al wel eens eerder gehoord. Wolf People wisselt veel verschillende invloeden met elkaar af en komt zo tot een eigen, verrassende interpretatie van papa’s platenkast. “Steeple” is hiermee een herkenningsfeestje voor de hippies van toen en een ontdekkingsreis voor andere jonge wolven.

De reis gaat vooral door thuisland Groot-Brittannië, waar Wolf People Gentle Giant, Hawkind en The Beatles opgraaft. In openingsnummer Silbury Sands keer je terug naar de traditionele Engelse folkmuziek, maar dan wel met een psychedelische inslag door de lange gitaarsolo’s en de zweverige zang. In Tiny Circle keert de dwarsfluit van Jethro Tull, Mighty Baby en Traffic terug. Gastfluitist Ross Harriss blaast een vrolijk, funky ’tututudu’-deuntje, dat je de rest van de dag achtervolgt. Net als het betoverende, ‘kronkelende’ gitaartokkeltje uit Banks Of Sweet Dundee Pt. 1 trouwens.

Ondanks alle pakkende refreinen en melodielijnen is “Steeple” een echt gitaaralbum. Tussen de zangstukken in hoor je psychedelische priegelpassages en minutenlang gitaargefreak. Het krakerige Cromlech lijkt één lange improvisatie. De distortion gitaren gieren en grienen, tot de drumslagen wegvallen en het gitaargruis als een haperende motorbak tot stilstand komt. In het volgende nummer pruttelt de gitaar nog even verder, maar al snel geven de bandleden weer volop gas in het logge One By One From Dorney Reach. Hier gaat Wolf People te keer als Black Sabbath of Pentangle.

“Steeple” is het eerste, officiële bandalbum. Op de cd “Tidings”, die eerder dit jaar verscheen, staan singles die zanger Jack Sharp alleen geschreven heeft. Als jongen knutselde Sharp al hiphopbeats in elkaar, waarin hij samples verwerkte van Cream en Crosby, Stills and Nash. Met gitarist Joe Hollick, Daniel Davies en Tom Watt heeft hij die rock-, folk- en bluesinvloeden verder uitgewerkt. “Steeple” werd deels opgenomen in een omgebouwde kippenschuur in Wales en verder bewerkt in de slaapkamer van Sharp. Met weinig middelen, maar met veel enthousiasme en creativiteit heeft Wolf People een erg sterk album afgeleverd.

Shireen Bekker

LP: