XangAlbum

Getuige het onderwerp, titelnummers en alle foto’s en verhalen in de cd-hoes hebben we op dit instrumentale album van Xang duidelijk te maken met een conceptalbum. Echter, pas bij het vierde nummer, Sons Of The Empire’, wordt het oorlogsgevoel uit de eerste wereldoorlog inclusief luchtalarm en mitrailleurschoten in muziek verlevendigd. En pas in het laatste nummer, Gas, komt er een beklemmend gasmasker geluidseffect in terug. Nou komt dit geluidseffect wel heel erg sterk over, want je krijgt geen flash back naar Darth Vader’s Star Wars Theme maar zie je de gele mosterdgas als flarden mist om je hoofd heen dralen. Of begeven we ons met “The Last Of The Last” inmiddels in hogere prog sferen?

De cd opent met een flamenco-achtig gitaargetokkel, terwijl het tweede nummer start met jazzgetinte muziek. Stijlbreuken te over dus en na het nodige hak-op-de-tak muziek in het begin vordert de rest van de nummers als één brok metal prog energie met gitarist Antoine Duhem als grote uitblinker. Toetsenist Vincent Hooge verrast ons een enkele keer met zijn keuze welk klavier hij dan weer beroert. In Roommates bijvoorbeeld werkt hij met een accordeon waarna de gitaar het weer perfect overneemt. Genieten met ‘un grand G’. Naar het eind toe kan “The Last Of The Last” zich meten met Arena ten tijde van “The Visitor”, donker en meeslepend.

De drummer is helaas beperkt in zijn kwaliteiten en mogelijkheden. Het lijkt wel of hiervoor de demoversie is gebruikt, anderzijds werkt dit wonderwel, want zo wordt de aandacht van de gitarist niet weggedrukt. Want de gitarist vervult een glansrol. Zo tokkelt hij op zijn Hacketts dan weer op z’n Holmes of als de Rush weer eens heeft toegeslagen gaat hij weer over op gejank a la Morse. Alan, Steve of Neal, vul het maar naar believen zelf in, hij doet er niet voor onder! En dat is een compliment. Let special op zijn gitaarversie van het meeuwengekrijs in Gas zoals Adrian Belew speelde op Matte Kudasai van King Crimson’s “Discipline”.

Het Noord Franse Xang maakt dus geen gebruikt van zang en nee dat is geen woordgrap. Of durven de Fransen het niet aan om in het Engels te zingen? We zullen het nooit weten, want op hun website wordt vanaf 2008 helaas geen taal of teken van nieuw leven meer gegeven. Hopen dat ze niet gesneuveld zijn op het slagveld dat ‘overleven als een prog rocker’ heet.

Gelukkig resteert voor het nageslacht een heerlijke stevige plaat opgebouwd uit verschillende metal prog rock stijlen. Gebaseerd op een donker thema uit een duistere periode waar ze zelf vandaan komen.

Jos Driessen