Xinema is een driemansformatie uit Zweden. De drie heren vormden tussen 1985 en 1990 ook al een band, onder de naam Madrigal, waarna men in 1998 besloot om de draad weer op te pakken onder de huidige vlag. De stijl van hun muziek ligt ergens tussen melodische prog en AOR. Mijn verwachtingen van dit album lagen niet echt hoog toen ik zag dat de nummers zo kort waren, maar ik merkte al snel dat de muziek zeer divers en van hoog niveau is en dat de korte duur helemaal geen belemmering is.Mede door het solide drum- en basgitaarspel hebben vrijwel alle nummers een stevige basis waarop de band sterk verder borduurt. Met vrij eenvoudige melodieën weet de band moeiteloos twaalf nummers lang te boeien. Ondanks het feit dat de nummers vrij compact zijn en nergens de voortgang van het nummer uit het oog wordt verloren, weten deze muzikanten hun muziek van behoorlijk wat lekkere solo’s te voorzien.
De cd opent met In The Scent Of The Night. Een intro vond de band niet nodig en direct knalt de prettige stem van Mikael Askemur door de speakers. Het nummer doet me, mede door het aanstekelijke refrein, een beetje aan Asia denken ten tijde van het album “Astra”. Halverwege volgt er een vlotte toetsensolo, gevolgd door een felle gitaarsolo. Door het nummer krijg je een flinke energie stoot en doet daarin wel denken aan de muziek van bijvoorbeeld Survivor.
Eén van de sterkste nummers is Timing. Het nummer heeft net een iets steviger randje door het krachtige riffende gitaarspel. Het opent met rustige toetsenspel en ontvouwt zich al snel tot een up-tempo nummer met licht spacy toetsenspel en stevige gitaarriffs in het refrein. De licht galmende stem van Askemur geeft het refrein net een tintje extra. Ook hier is er weer ruimte voor een snelle felle gitaarsolo.
Het titelnummer is een rustpunt op de cd. Door de afwisseling die voldoende aanwezig is, het solide baswerk en de mooie gitaarsolo tegen het einde, blijft het nummer fier overeind staan en verzand het niet in een te zoete ballade. Een echte meezinger is Maybe Time. De lekker in het gehoor liggende melodie dwingt je tot het meebrullen van de teksten. De gitaar verzorgt met zijn korte riffs de stevige noot. De solo die gitarist Sven Larsson uit zijn instrument tovert is werkelijk geweldig!
Dit schijfje bevat twaalf heerlijke en goed uitgebalanceerde liedjes. De cd blijft door de afwisseling en de sterke instrumentale stukjes die in elk nummer wel voorkomen, makkelijk boeien. Ik ontving de promo van deze cd toen ik net bezig was met het opknappen van mijn huis. De draagbare cd speler heeft in die periode uiteraard overuren gedraaid en vaak zat deze cd erin. Soms merkte ik aan het einde van de avond dat ik het schijfje zes keer achter elkaar geluisterd had, dat moet toch genoeg zeggen?
Maarten Goossensen