XsavioRAlbum

Thuiskomen! Eindelijk gearriveerd op de plek waar je zijn moet. Is het niet een groot bevrijdend gevoel wanneer je dat kunt zeggen?

Zanger Göran Edman lijkt na tal van omzwervingen zijn plek gevonden te hebben. Hij vond eerst tijdelijk onderdak bij o.a. de melodieuze rock van de Zweedse gitaristen John Norum (Europe) en Yngwie J. Malmsteen. Daarna ging/gaat hij af en toe op avontuur met Brazen Abbot en versmolt zijn stem met de suikerzoete AOR van Street Talk. De sympathieke Zweed maakte ook nog eens indrukwekkende muziek met Kharma (liefhebbers van Kansas uit de jaren ’80 moeten maar eens naar “Wonderland” luisteren) en is hij een toegewijde kracht bij Jonas Reingold’s Karmakanic. Na al die ervaringen lijkt niets in de weg te staan om een langere verbintenis aan te gaan. Dat is XsavioR (met een hoofdletter op het eind)! De band is tot stand gekomen doordat de zanger ook al acteerde op de soloschijf “Save The World” (een allegaartje van rock en jazz) van gitarist Jansson en daaruit voor beide mannen de wens voortkwam om een echte groep te starten. Ook kennen we in datzelfde verband zowel drummer Flores als bassist Garnås.

Als je Edman zijn gang laat gaan, zal hij altijd uiterst beklemmend, intrigerend en speels uit de hoek komen. De man verstaat zijn vak. Dat is ook te vernemen op deze schijf, die vocaal gezien een waar genot is. Een waterval van perfectionisme die de muziek een enorme vaart meegeeft. De koortjes en pakkende refreinen zijn als een oormassage. Als de eerste groef wordt geraakt veer je op uit je luie stoel. April Skies schudt je wakker. Met een gitaar die zowel agressief als gevoelig uit de hoek komt. Drummer Flores die weloverwogen het ritme bij elkaar slaat en bassist Garnås die hem ook nog eens plagerig opjut. Toetsenist Norberg vult niet alleen de gaten op maar soleert regelmatig alsof een draak hem op de hielen zit.

Je kent dat wel… een mug op de muur van je slaapkamer. Hoe zou de wereld eruit zien vanuit het perspectief van dit als ongedierte gebrandmerkte beestje? Zou het niet de perfecte gevleugelde spion kunnen zijn? Edman maakt knappe vervormingen met zijn stem en transformeert als Lex The Fly. Dat creatieve ei kon hij ook al kwijt bij de groep Glory. Vergelijk bijvoorbeeld het nummer Itch (staat op de cd “Crisis vs. Crisis”) maar eens met genoemde compositie. Anders is de aanpak op Cosmic Virus, een progmetal pareltje, met theatrale zang en orkestraal toetsenwerk.

Mr. Chairman is één van mijn favorieten. Zorgvuldig geïntegreerde toetsen, een refrein dat dagenlang in je hoofd blijft spoken en een bepaalde gitaarstreling die je naar hogere sferen tovert. Het valt me op hoezeer de band op elkaar in is gespeeld, alsof ze al jaren met elkaar hebben opgetrokken.

Een ballad is onmisbaar en staat op “Caleidoscope” in de vorm van Take Me Home. Alle composities herbergen een bepaalde kwaliteit en de plaat verveelt geen moment. Waar andere groepen in het genre nog wel eens wat klinisch plegen te klinken, verspreidt XsavioR haar aangename warmte. Bijvoorbeeld in het drieluik Taj Mahal dat majestueus aanvoelt. Een vesting die ondermeer onderdak geeft aan By The Golden River de welke een toetsensolo heeft die we ook zouden kunnen verwachten van Vitalij Kuprij (Artension) of Jens Johansson (Stratovarius). Edman gaat trouwens een duet aan met ene Helen Olofsson en je vraagt je af waarom hij zich daartoe niet vaker laat verleiden. Het afsluitende deel Waves Of The Sea heeft een lekkere zoete saus op basis van waterige emotie. De golven pakken je en dwingen je mee naar beneden. Norberg haalt zoveel moois uit zijn toetsenarsenaal. Kippenvel! Het daaropvolgende scherpe Green Mile laat je dan weer met beide benen op de aarde terechtkomen. De afwisseling is er gelukkig.

De bekende ‘donkere’ kunst van Mattias Norén (je moet maar eens kijken op www.progart.com) complementeert het geheel. Wat wil je nog meer? Op dreef zijnde artiesten en een professionele presentatie. Dit noem ik nog eens waar voor je geld.

Dit album, met een kraakheldere productie van de band zelf, past moeiteloos in het rijtje acts die in de eerste helft van 2005 hun kwaliteitsschijven aan de man brachten. Ik noem Kamelot, Shadow Gallery en Dream Theater. Door afwijkende zang en creatieve songstructuren blinkt de plaat bovendien uit in frisheid. Intelligente progmetal die de zinnen prikkelt en wat de luisteraar per definitie rode konen van opwinding zal opleveren. Wat mij betreft een klein meesterwerkje!

Ton Veldhuis