XystusAlbum

Ik heb Xystus op zondag 5 oktober 2003 zien optreden tijdens ProgPower en was niet geheel overtuigd door hun muziek die ik onderling nogal uitwisselbaar vond als gevolg van eenzelfde snelheid waarmee de nummers werden gespeeld. Weinig variatie dus. Een mening die ik op basis van het album “Receiving Tomorrow” moet herzien.

Oorspronkelijk zou dit album eind 2003 verschijnen via DVS, maar Xystus kreeg een beter aanbod van The Electric Co. en daarvan hebben ze gebruik gemaakt. Dit betekende echter wel dat het hoesje van de cd moest worden veranderd en derhalve hebben we een half jaar langer moeten wachten op het album. Vorig jaar zou dit album om de eerste plaats hebben moeten strijden met “Once In A Blue Moon” van Casual Silence in mijn persoonlijke top tien van dat jaar. In 2004 nemen ze echter, wat Nederlandse producties betreft, tot nu toe zonder meer de eerste plaats in.

Waarom ben ik als een blad aan een boom omgeslagen qua mening omtrent de verrichtingen van Xystus? Dat vraagt om enige uitleg. Het is zeker niet zo dat de platenmaatschappij bij de promo een substantieel bedrag heeft bijgevoegd, zodat ik deze recensie met de volgende woorden had kunnen beginnen: “Reeds het openen van het cd-doosje was mij een waar genoegen”. Niets van dit alles, maar de heren van Xystus weten mij gewoon op muzikaal progrock vlak te overtuigen.

“Receiving Tomorrow” start op overtuigende wijze met Journey: Shadow Of Today. Smaakvolle toetspartijen, spetterend gitaarwerk en overtuigend en gevarieerd drumwerk trekken voorbij. Tevens is tijdens dit nummer een referentie te maken richting Kamelot. Ook Into The Void is lekker vlot en afwisselend. Luister naar het einde van het nummer waar een furieuze gitaar- en toetsensolo elkaar opvolgen. Het eerste instrumentale nummer van de cd, Elements’ Theme, is de opmaat voor Elements Of The Truth. Het melancholische toetsenthema keert natuurlijk terug in Elements Of The Truth.

A Tale Of The Heart, Will To Live On en Why Me¿ vormen het drieluik Lost In Misery. Het eerste gedeelte laat een rustig, emotioneel Xystus horen. Een mooie opbouw complementeert dit nummer, want met A Tale Of The Heart en Will To Live On creëert men een mooie spanningboog naar het snelle derde en laatste deel, Why Me¿ Heerlijk snelle solo’s en een refrein dat absoluut uitnodigt tot meezingen. Een vriend van mij zou zeggen: ’toppertje’.Met Everlasting Burden en The Luring Red worden we weer getrakteerd op zwevende toetsenpartijen en vlot gitaarwerk. The Luring Red valt daarbij extra op door een lekker rollend basgitaarthema dat een aantal keer terugkeert.Liefhebbers van hoofdschudden en luchtgitaar spelen kunnen zich helemaal uitleven tijdens Forgotten Years. Snelle en langzamere stukken wisselen elkaar af, evenals toetsen-, gitaarsolo’s en duetten. Tel daar de subtiele breaks en het mooie einde bij op en je hebt een nummer waar je je borst voor kunt nat maken. Het korte tweede instrumentale nummer, Tide, is een sferische toetsenpartij die overgaat in The Prophecy; waarschijnlijk het meest progressieve nummer van “Receiving Tomorrow”. Het rustige begin van A Waste Of Compassion laat horen dat Xystus ook dit beheerst en dat men niet alleen afhankelijk is van de snellere nummers, want ook dit nummer weet te overtuigen. Aan het einde raakt alles in een stroomversnelling.Liefhebbers van Kamelot hebben er met Xystus een Nederlandse band van internationale klasse bij. “Receiving Tomorrow” gooit heel hoge ogen in mijn persoonlijke top tien over 2004.

Rob van Oosten