YesterdaysAlbum

Laat ik deze recensie eerst beginnen met iets recht te zetten. Dick noemt in zijn recensie van het debuutalbum “Holdfénykert” de band Yesterdays een Hongaarse band afkomstig uit Hongarije. Dit is maar ten dele waar. Yesterdays is een progressieve rockband met leden behorende tot de Hongaarse minderheid in West Roemenië, afkomstig uit Cluj Napoca (Transylvania). En ja, deze band is er trots op om als Hongaarse band gezien te worden. Ze verbergen hun roots niet en vermengen Hongaarse folkmuziek met klassieke symfonische muziek. En daarnaast zingen ze in hun eigen (Hongaarse) taal.

Invloeden uit de zeventiger jaren progressieve bands, zoals Yes, Gentle Giant, Genesis, Jethro Tull, King Crimson, Sfinx en ELP worden vermengd met jazz, folk en gevoelige atmosferische elementen. Zoals Dick al aangaf, een ‘lieflijk muziekje’, maar met gevoel voor klassieke symfonische structuren. Symfonische bouwwerken met een grote verscheidenheid aan instrumenten, gebruikmakend van de Mellotron, vintage analoge synthesizers, akoestische gitaren, fluit, cello, viool en alviool in een moderne setting.

Het album start met Ágról-Ágra en dit klinkt meteen bekend in de oren. Een drumroffel en een opening die herkenning oproept met Yes uit hun beginjaren. Vervolgens komt Genesis voorbij en ook King Crimson geluiden flitsen voorbij. De toetsen en vooral het gebruik van de Mellotron en Moog synthesizers roepen deze herinneringen op. Verderop in het nummer horen we de fluit een hoofdrol spelen, maar ook de akoestische gitaarstrelingen, harmonische drumsound en een prachtige gitaarsolo maken dit nummer speciaal. Anders dan de titel van het nummer doet vermoeden (vrij vertaald ‘van de hak op de tak”) is het geen potpourri aan invloeden, maar wordt het verleden op elegante wijze naar het heden vertolkt.

De lieflijke muziek die in hun debuutalbum de boventoon voerde is met name in het nummer Rejtsetek El terug te vinden. De Hongaars folkloristische invloeden zijn hier duidelijk hoorbaar. Stephanie Semeniuc zingt in het Hongaars en dat geeft een extra tintje aan dit gevoel. Het ‘lalalalalaa’ in het middenstuk is hypnotiserend en zong John Anderson deze tekst ook niet op bijvoorbeeld Wonderous Stories.

De band geeft in hun mooi vorm gegeven booklet aan dat het album een muzikaal experiment is, een fusie tussen progressieve muziek uit de zeventiger jaren en traditionele Hongaarse folk muziek. Eeuwenoude muziek is – met respect naar de oorsprong van het nummer – opnieuw gearrangeerd met instrumenten die in de symfonische rockgeschiedenis gebruikt werden. Het resultaat is prachtige muziek met gevoel en liefde naar het historische Hongaarse erfgoed opgewaardeerd naar de moderne tijd om vervolgens nog eeuwen mee te kunnen gaan. Het experiment is geslaagd!

Mario van Os