YlemAlbum

Een dik half uur muziek van Hollandse bodem die bij wijze van mosterd na de maaltijd werd uitgebracht. Toen de heren van YleM met de opnamen voor deze ep begonnen, lag de band op z’n gat. “In Vain” was eigenlijk alleen bedoeld om de muziek waar zo hard aan gewerkt was voor het nageslacht te bewaren. Of de band ook werkelijk opgedoekt is, dat is overigens onduidelijk.

Hoewel “In Vain” een stukje huisvlijt is, klinkt de plaat zeer behoorlijk. De gitaar ligt erg voorin de mix, maar dat is ook terecht, gezien de belangrijke rol die Niels Guns in deze muziek speelt. Maar ook de basgitaar knort lekker en de drums klinken mooi breed. De ‘soundscapes’ blijken in de praktijk vooral strings en wat sampletjes te bevatten, maar zijn daarmee wel zo functioneel. Zanger Floor heeft een aan Steve H. herinnerend stemgeluid, al is het wel een oktaafje lager. Zijn manier van zingen en uitspraak van het Engels maken het evenwel onmogelijk om een woord van de teksten verstaan.

Belangrijker is dat YleM in staat is om fraaie nummers te componeren, die een eigen stijl verraden. De band heeft goed naar Porcupine Tree, Tool en Marillion geluisterd, maar weet die invloeden te overgieten met een volstrekt eigen saus, die eigenlijk meer doet denken aan new wave dan aan prog. Wat hoekige funk, voorzichtige reggae en – in het titelnummer – heavy rock maken het geluid af.

Af en toe wordt een ideetje wel uitgemolken, zoals in Getting Mine, maar daar staan voldoende sterke stukken tegenover, met als hoogtepunt Overboard. Echte hoogvliegers ontbreken en in die zin zou het jammer zijn als YLeM werkelijk was opgedoekt. Op basis van “In Vain” lijkt de veronderstelling gerechtvaardigd dat de band tot grotere dingen in staat is. In die zin zijn deze zeven nummers een leuk aanzetje.

Erik Groeneweg