Een afwijkende benadering. Waar het vorige album nog de naam Yossi Sassi droeg, moeten we het vanaf nu over de Yossi Sassi band hebben. Netto-netto schieten we daar niet veel mee op, want de aanpak van de muziek is niet veranderd. Nee hoor, de zaakjes worden nog steeds door de meester zelf geregeld. Waarom dan de naam verlengd (of veranderd) is naar de Yossi Sassi Band, is mij na de nodige research niet duidelijk geworden.
De Israelier Yossi Sassi staat bekend om zijn Arabische benadering van rockmuziek. Ondanks een onmiskenbare rockaanpak van songs worden deze gemend met inheemse instrumenten uit het Middellands zeegebied en dat zorgt elke keer voor nieuwe verrassingen. Natuurlijk is voormalig broodheer Orphaned Land een graadmeter voor de muziek van Sassi, maar bijvoorbeeld ook de Tunesische band Myrath. Sassi zorgt sinds hij voor een solocarriere heeft gekozen gevoelsmatig voor meer variatie binnen zijn muziek en benadert het ook meer op muzikaal / technische manier dan de genoemde bands die op hun beurt vaak meer kiezen voor een pakkende melodie en toegankelijkheid binnen tracks. Zeker op deze nieuwe cd zorgt de Israelier voor varieteit, progressieve handelswijzen en afwisselende arrangementen. Natuurlijk laat hij hier ook regelmatig zijn eigen uitvinding klinken; de Bouzikitara, een elektrische gitaar gecombineerd met een akoestische Bouzouki. Prijspakker op het album is ongetwijfeld de track Winter, wat het langste nummer is, maar ook de meeste varieteit biedt. Een persoonlijk hoogtepunt voor Sassi zelf zal zijn dat zijn dochter Danielle anticipeert op de cd, zij hanteert namelijk de fluit op het inmiddels derde soloalbum.
Zoals gezegd, Sossi verraadt zijn afkomst niet met zijn gecomponeerde “Roots And Roads”. De titel verraadt gelijk de achterliggende gedachte waar dit album mee is gemaakt. De roots, (waar kom je vandaan, waar ben je geboren en opgegroeid) en de wegen die je kiest in je leven. Niet alles is even sterk op de cd, maar dat zit hem vaak ook in enkele passages. Zo kan een flink stuk van Palm Dance mij persoonlijk wat minder bekoren, hoewel de woeste gitaarsolo op driekwart van het nummer mij weer wakker schudt uit de ontstane verveling. Ook het wat cheesy aandoende Thundercloud zal nooit als compositie van de maand fungeren, maar is een mooi rustpunt in het album. Gek genoeg springen de wat meer akoestische nummers op het album er wat positiever uit dan de up-tempo songs. Zo is Thundercloud erg kort maar ook erg fraai en Mr. NoSoul is dat minder. Dat nummer is bijna intrigerend door de eenvoud. Onmiskenbaar is de zang van Zaher Zorgati op The Religion Of Music. De zanger van de band Myrath laat een mooi visitekaartje achter in een stevig rocknummer met indrukwekkende Arabische elementen. Eén van de hoogtepunten op de cd. Natuurlijk zijn ook de andere up-tempo nummers van prima kwaliteit, met veel progressieve toepassingen.
Je moet liefhebber zijn van rockmuziek met veel invloed van inheemse instrumenten, maar vergis je niet, we hebben te maken met een muzikant die gitaarrock en progressiviteit in al zijn haarvaten heeft zitten. De muziek van “Roots And Roads” is absoluut vooruitstrevend te noemen en biedt wederom heel wat moois voor de liefhebber van dit genre. Ik durf te zeggen dat Yossi Sassi op dit moment de grondlegger is voor een nieuwe muzikale stroming in de wereld van progressieve rockmuziek. Die orientaalse prog zal zeker door een grote groep worden opgepakt, de vraag is of dit ook in voldoende mate wordt opgepakt door de Westerse en Europese fans. Ik zou nog wel willen toevoegen dat Sassi moet waken voor verveling in de langgerekte songs. Desondanks verdient deze band wat mij betreft meer aandacht dan men nu krijgt.
Ruard Veltmaat