Als je in je vorige leven verantwoordelijk bent geweest voor zowat de totale muzikale invulling van de succesvolle band Orphaned Land, liggen de verwachtingen voor een soloproject natuurlijk hoog. Dit album is de tweede cd in het soloproject van de Israëliër Yossi Sassi en het eerste na zijn afscheid van de genoemde band in 2014.
“Dessert Butterflies” is in vier verschillende landen en drie verschillende continenten opgenomen en alleen op dit album bespeelt Sassi al 19 verschillende gitaren. Onder die gitaren bespeelt hij ook zijn eigen ontwerp: de Bouzoukitara. Dit is een elektrische gitaar gecombineerd met een akoestische Bouzouki. Sinds kort is deze gitaar nu ook te koop en Sassi beheert uiteraard alle rechten.
In vergelijking met het debuutalbum “Melting Clocks” is de diversiteit op dit album nog even groot en liggen de invloeden van Joe Satriani, Jeff Beck en Steve Vai om de hoek. Ook op dit album is Sassi uiterst vakkundig in het bespelen van verschillende soorten muziekinstrumenten, wat niet zo gek is als je weet dat de voltallige familie van zijn vaderskant uiterst bedreven is in de muziek. Als je zoals hij zo overdonderd is met diverse stijlen muziek en de daarbij horende instrumenten, kan daar alleen maar een smeltkroes van stromingen uitkomen, iets wat bij Orphaned Land ook al gesneden koek was. Zijn grootste inspirator en coach bij Orphaned Land, maar ook zijn solo project, is vader David. En hoewel Yossi’s vader onlangs getroffen is door een hersenbloeding, is ook hij te horen op “Dessert Butterflies”. Desondanks is de algehele vocale inbreng ten opzichte van “Melting Clocks” geminimaliseerd op dit album, wat jammer is, want Sassi zingt zelf ook niet onverdienstelijk. Een van de spaarzame liedjes waarin wel wordt gezongen is Believe, waarin de Italiaanse schone Mariangela Demurtas van de Noorse metal formatie Tristania de honneurs waarneemt. Het nummer heeft naast mediterrane invloeden ook een poppy benadering en doordat het zowel in het Italiaans als in het Engels wordt gezongen heeft het zelfs hitpotentie.
Zoals gezegd is Sassi een ware meester in het combineren van (midden) oosterse invloeden in westerse en elektrische muziek. De nummers die nauwelijks of juist niet deze insteek hebben zijn dan ook zwaar in de minderheid, waardoor de titeltrack van het album dan ook in het speciaal opvalt. Dessert Butterflies is een bijna klassiek aandoend rocknummer met dito refrein waarin de Bouzoukitara een grote rol heeft. Weinig progressief, maar het gaat wel lekker in je systeem zitten. Ondanks het diverse aanbod staan er ook wat niemendalletjes op de cd die wat mij betreft een beetje overbodig zijn. Zo tokkelt het Jason’s Butterfly lekker weg, maar voegt het niets toe aan het oeuvre van Sassi’s werk. In tegenstelling tot het niet veel langer durende Shedding Soul, dat juist wel weer imponerend en indrukwekkend sfeervol is.
Het tweede album van Yossi Sassi is een aantrekkelijk antwoord als je liefhebber bent van muziek die sterk beïnvloed is door de muziekcultuur uit het midden oosten. Sassi is in staat de diverse culturen en stromingen te verenigen, in tegenstelling tot de politiek, gevestigde orde en geloofsovertuigingen in deze explosieve regio. Een luisteradvies voor de bewoners van die regio zou dan zo maar een oplossing kunnen aandragen voor de huidige problemen. Maar ook voor de rest van de wereldbevolking is dit een aantrekkelijk album.
Ruard Veltmaat