YūgenAlbum

Live-albums! Het blijf er toch echt moeite mee houden om deze te bespreken of op hun juiste waarde te schatten. Om te beginnen zijn sowieso de liefhebbers van de desbetreffende band geïnteresseerd in een live-album van die band, dus die hoef ik niet te overtuigen. Maar daartegenover staat dan dat mensen die de desbetreffende band niet kennen, zelden of nooit kennis willen maken met een band via een live-album. Daarvoor is een studio-album toch beter geschikt, lijkt me. Dus ja, live-albums zijn niet mijn favoriete albums om te recenseren. Laat dat duidelijk zijn.

Toch moet ik zeggen dat er wel een erg fraai exemplaar voor mij ligt nu. Yūgen is tenslotte een band die ondertussen al met enkele albums heeft bewezen een van de nieuwe grote sterren aan het RIO/Avant-Prog firmament te zijn. Als zij dan een live-werkje uitbrengen, kan dat toch alleen maar goed nieuws zijn. En dat is het uiteindelijk ook hoor. Want zeker bij dit soort progbands is er live vaak meer ruimte voor improvisatie. Tenslotte is RIO/Avant-Prog sowieso al een genre dat enorm veel improvisatiestukken kent op studio-albums, dus wanneer dat live gebracht wordt, wint dat nog eens extra aan kracht. En dat zien we hier dan ook nogmaals geïllustreerd.

Nu is dit live-album een registratie van het optreden dat Yūgen in 2011 gaf op het hernieuwde RIO-festival in Frankrijk. Wat in de eerste plaats al een initiatief is om toe te juichen. Dit is een zeer interessant festival voor de avontuurlijke progliefhebber, maar ver weg in het zuiden van Frankrijk. Live-registraties daarvan zijn dan ook steeds welkom. Zeker als de kwaliteit overal zo hoog is als bij deze “Mirrors” van Yūgen.

Daar het hier een optreden op een festival betreft, zou je kunnen verwachten dat het een iets kortere set is. Een misschien is dat ook wel zo, maar na het beluisteren van dit album zit je echt niet met het gevoel van slechts een kort optreden te hebben meegemaakt. De Italianen brengen op dit optreden nummers van zowel het debuutalbum “Labirinto d’Acqua” als het in 2010 verschenen “Iridule”. “Uova Fatali” wordt daarbij genegeerd, wat wel begrijpelijk is daar dit een speciaal project rond Tomasso Leddi was en niet echt de eigenlijke muziek van Yūgen voorstelde. Hiernaast speelt de band met Industry ook nog een cover van de Britse RIO-band Henry Cow. Zonder Henry Cow was er nooit sprake geweest van een RIO-festival eind jaren 70, laat staan de revival nu, dus een passend eerbetoon van onze Italiaanse vrienden. Al met al een degelijke set waar iedere Yūgen-liefhebber wel zal van kunnen genieten.

Dit is echt een geweldig live-album. Een dat de liefhebbers van de band blind kunnen aanschaffen, voor zover zij dit nog niet gedaan hebben. Maar het is natuurlijk wel zo dat ondanks de kwaliteit van dit optreden Yūgen waarschijnlijk geen nieuwe fans zal aanspreken. Of met andere woorden: ook hier geldt weer wat ik al eerder heb uiteengezet in de inleiding. Maar hé, wat let je om dit te negeren en als niet-Yūgen-fan dit album toch te proberen? Ik kan het alleen maar aanraden!

Peter Van Haerenborgh