Yūgen Plays LeddiAlbum

Ik hoor u al aankomen beste lezer: “Daar heb je Peter weer met een bespreking van zo’n veel te moeilijke band die niemand kent en waar geen kat naar luistert”. En ja, eigenlijk kan ik daar ook deze keer weinig tegen inbrengen. Yūgen is voor het grote mainstreamprogpubliek geen bekende naam, doch hebben ze best wel wat naam gemaakt de laatste jaren bij de Avant-prog-liefhebbers met hun debuut “Labirinto d’Acqua”. Een ijzersterk album dat ons chamberrock voorschotelde in de geest van Univers Zero, Art Zoyd of King Crimson. Met dat album wilde de band al reeds een eerbetoon aan de R.I.O.-bands van eind jaren ’70 schrijven, maar nu zetten ze een stapje verder door de composities van Tomasso Leddi op album te zetten. Tomasso Leddi was namelijk een lid van de Italiaanse R.I.O.-band Stormy Six, en was vaak (mede)verantwoordelijk voor de composities van deze band.

Dat de band voor deze gelegenheid werd omgedoopt tot Yūgen Plays Leddi duidt al meteen aan dat we niet meteen de vergelijking met “Labirinto d’Acqua” moeten opzoeken. Hier staat duidelijk Leddi aan het roer en zijn composities doen ons (uiteraard) vooral aan Stormy Six denken. Zo doet bijvoorbeeld Sviluppi ons meer dan eens denken aan het nummer Megafono van “Macchina Maccheronica”. Leddi serveert ons gelukkig meer dan alleen Stormy Six. “Uova Fatali” is een zeer gevarieerd album geworden vol met complexe, innovatieve instrumentale composities waarbij ook de naam van Miriodor wel eens om de hoek komt kijken.

Het hoogtepunt van Leddi’s experimentele componeergedrag zal toch de vijfdelige titeltrack Uova Fatali moeten zijn. Een nummer met een heel complexe songstructuur dat meteen doet denken aan Leddi’s tot hiertoe meest ‘vreemde’ album, “Macchina Maccheronica” (Stormy Six). Dat wil dus zeggen dat Leddi door middel van Yūgen teruggrijpt naar de periode waar Stormy Six’ experimenteerdrang op zijn hoogtepunt was. Dit lange nummer maakt voor ons ook meteen duidelijk dat Yūgen de perfecte keuze was om Leddi’s muziek te vertolken. Ze zijn de beste aannemers en bouwers die architect Tommaso Leddi zich kon wensen om zijn tekeningen uit te beelden. Vooral omdat Yūgen niet gewoon Stormy Six kopieert bij het brengen, maar toch zijn eigen touch geeft aan het gebeuren.

Het grootste bezwaar voor de Yūgen-fans zal ongetwijfeld zijn dat dit geen voortzetting is van hun veelbelovende daverende debuut “Labirinto d’Acqua”. Tenslotte is dat waar velen op gehoopt hadden. Maar deze geslaagde poging om Tommaso Leddi’s muziek te brengen, mag dat wel niet geweest zijn wat men eerst van Yūgen verwacht had. Het verdient op zijn minst om gehoord te worden. En eigenlijk zelfs meer dan dat. Want “Uova Fatali” is een erg verfrissend album dat toch gepaard gaat met een nostalgisch gevoel naar één van de grootste Avant-Prog-bands, Stormy Six. Doch is dit album meer dan enkel een moderne versie van Stormy Six, Yūgen gebruikt ook zijn eigen invloeden als Univers Zero, Art Zoyd, King Crimson of Gentle Giant en gebruikt die naarmate Leddi’s composities dit toelaten.

Persoonlijk vind ik dit eigenlijk een heel geslaagd album, dat zelfs hun debuut overtreft. Ik wil dus de hoop uitspreken dat er hier een vervolg aan gebouwd kan worden. Doch kijk ik tegelijkertijd wel enorm uit naar een nieuw écht Yūgen-album. Tot slot kan ik dit kleinood elke avontuurlijk aangelegde progliefhebber aanraden, die niet meteen zo extreem wil gaan als pakweg een Univers Zero is. Onbekend is tenslotte nog altijd (onterecht?) onbemind…

Peter Van Haerenborgh