Yuka & ChronoshipAlbum

Ze zijn spaarzaam, vrouwelijke toetsenisten in een progressieve rockgroep. Helder voor mijn geest staat Virginia Peraza van Anima Mundi. En ook Leatitia van het Franse Weend’O. In Nederland hebben we Wendy Heuvelmans (Penny’s Twisted Flavour).

Ze zijn in ons land niet erg bekend bij de gemiddelde liefhebber van progressieve rock; groepen uit Japan. Gerard, Social Tension, Teru’s Symphonia, Ars Nova, Novela, Kenzo en Outer Limits spreken misschien het meest tot de verbeelding. Dan hebben we het wel gehad.

Ze zijn zeer zeldzaam, vrouwelijke toetsenisten in een Japanse progressieve rock groep. De bekendste is misschien Keiko Kumagai van Ars Nova. Maar heeft de gemiddelde liefhebber ooit gehoord van Yuka Funakoshi? Dat is niet zo vreemd. De Aziatische dame in kwestie trad vanaf eind negentiger jaren voornamelijk solo op als popartiest in eigen land. In 2009 richtte zij Yuka & Chronoship op en bracht daarmee het album ”Water Reincarnation” uit in 2011.

In 2013 kreeg de groep enige bekendheid in Europa. Er volgde onder meer een optreden op Prog Sud in Frankrijk. In die periode werd ook ”Dino Rocket Oxygen” uitgebracht. De uit drie woorden bestaande albumtitel refereert aan de drie suites die op deze schijf staan: Dinosaurs, R Is For Rocket en Oxygen. Liefhebbers van instrumentale progressieve rock, jazz rock, fusion doorspekt met new age invloeden: ga er maar eens goed voor zitten. Deze schijf bevat alle ingredienten voor een muzikale natte droom…

Laten we eerst de dinosaurus bij de kop pakken. Geluid van een kloppend hart, aanzwellende toetsen die doen denken aan Knight Area, gevolgd door een virtuoos gespeeld intermezzo op piano en gitaar. Ze vormen de eerste minuten van Dinosaurs Suite, getiteld Which Came First, The Dinosaur Or The Egg. Humor kan de Japanners niet ontzegd worden. Dance With The Dinosaurs is een mix van jazzrock en fusion. Gitarist Takashi Miyazawa laat met zijn spel horen dat het niet alleen om Funakoshi draait. Het nummer zit – net als de hele cd – vol fraaie wendingen. Zo borrelen aan het eind vanuit het niets enkele loodzware metalriffs op.

Tijd om de raket te lanceren. Mellotron en piano slaan de klok in het openingsstuk van R Is For Rocket Suite: Cutting Gravity. Er ontstaat een wankel evenwicht tussen de toetsen van Funakoshi en het harde gitaarwerk van Miyazawa. Met Skygazer belanden we in rustiger vaarwater. Het nummer klinkt helder en open en doet met zijn positieve melodielijnen new age-achtig aan. Na een kort stuk met akoestische gitaar volgt een overgang naar Blue Astronaut Helicopter met stevig gitaarwerk en moderne dansbare muziek. De suite eindigt met het sfeervolle Beyond The Fence. Het is een van de drie nummers waarop we Funakoshi prettig in het Engels horen zingen.

Naar lucht happen kunnen we de laatste twintig minuten. Die zijn ingeruimd voor het uit drie delen bestaande Oxygen Suite. Hierop spelen toetsen de hoofdrol. Funakoshi laat nogmaals horen dat ze een fantastisch bespeelster is van de klavieren. Wervelende toetsenpartijen op O, gevolgd door fraai pianospel op O2 met invloeden van haar landgenoot Ryuichi Sakamoto. In O3 keren naast piano de Mellotronkoren terug. Funakoshi laat nog even haar op Kate Bush lijkende stem horen. En het geheel wordt opgeleukt met ferm gitaarwerk.

“Dino Rocket Oxygen” heeft me een klein uur met groot plezier aan mijn luisterstoel gekluisterd. Je zal mij in een recensie nooit op uitlatingen betrappen die te maken hebben met een jaarlijst. Daarom doe ik dat nu ook maar niet. Toch zegt dat misschien wel iets.

Hans Ravensbergen

Bestel deze cd rechtstreeks bij Discorder.