Zen Carnival

Lucid Dreamer

Info
Uitgekomen in: 2015
Land van herkomst: Verenigde Staten
Label: Eigen beheer
Website: zencarnival.com
Luistermogelijkheid: http://www.zencarnival.com/audio.html
Tracklist
Elemental (05:28)
Lucid Drammer (05:16)
Born Again (04:20)
When She Cries (05:35)
Medieval Suite (04:04)
Mysterious Ways (04:35)
Lullaby (04:58)
Love is the New Way (03:58)
Bill Denison: gitaar, zang
Michael James: toetsen
Ken Pfeifer: zang, toetsen
Chris Paglia: BasCarl Puglisi: drums

Met medewerking van:
Bridget Murphy Zawilinski: zang
Zen Carnival (2015)
Bardo (2006)
Inheritance (1999)

Zen Carnival komt na negen jaar weer met een nieuw (derde) album: “Lucid Dreamer”. De band startte het werk aan dit album in 2006 en de opnames vonden verspreid over vier jaar plaats van 2010 tot 2014. Ook werd een bassist aangetrokken en ‘nieuwe ideeën verkend’.

Op de website geeft de band zelf aan onder andere te klinken als Foo Fighters/U2/Genesis/Pink Floyd en wellicht is dat de reden, dat dit album bij mij terecht kwam, want ik ben van deze bands een groot liefhebber. Dat geldt zeker ook voor door de band opgegeven recente invloeden van Porcupine Tree en Joe Satriani. Voor mij trekken de heren hierbij wel een heel erg grote broek aan en sta je echt op het verkeerde been. Van het hele opgegeven rijtje blijft alleen bij mij Steely Dan staan, die ik noteerde bij het openingsnummer Elemental.

Verder kom ik stijlen tegen, die me met de nodige fantasie doen denken aan Foreigner (When She Cries), Focus (Medieval Suite) en roepen de toetsen op Lullaby de naam Camel op. Verder zijn Elemental, Medievel Suite en Mysterious Ways rijkelijk met een jazzy sausje overgoten. Liefhebbers van jazzy intermezzo’s worden op dit album goed bediend.

De band klinkt veelzijdig, hecht en goed verzorgd, de heren beheersen hun instrumenten, de zang is in orde en de productie is ook dik voor elkaar. Toch weet Zen Carnival mij met dit album nergens te raken, maar dat is wellicht terug te voeren op mijn persoonlijke smaak, waarbij jazzinvloeden en bands als Steely Dan grotendeels buiten mijn muzikale interessegebied vallen.

Qua composities zijn Elemental, Lucid Dreamer en When She Cries voor mij de lichtpuntjes; de rest van de composities blijft naar mijn idee toch in de middelmaat steken, die wordt gecamoufleerd door voornoemde jazzy uitstapjes. De tijd die de band nodig had om tot dit derde album te komen en de relatief geringe speelduur, de acht tracks klokken slechts 39 minuten, zijn wellicht indicatoren dat de band een tekort aan inspiratie had om met een interessanter aanbod te komen.

Clemens Leunisse

Send this to a friend