Zen Rock And RollAlbum

Dat is lang geleden!

Jonathan Saunders verraste de progscene een aantal jaar geleden met twee achteraf gezien prima cd’s onder de vreemde naam Zen Rock And Roll. We kregen van hem het prachtige “End Of The Age” uit 2001, waarop slechts drie lange tracks te bewonderen zijn en het onevenwichtige, maar toch mooie “The Birthright Circle” uit 2004, waarvan ik de openingstrack nog steeds prachtig vind.

Net nadat ik werkelijk nooit meer aan de beste man dacht, komt hij ineens out of the blue met een nieuwe cd op de proppen. Het eerste wat opvalt is dat de songs allemaal een stuk korter worden. Het langste nummer duurt zelfs maar een schamele 14 minuten en nog wat seconden. Blijkbaar kreeg Saunders de behoefte wat kortere songs te schrijven met meer zeggingskracht.

De openingstrack is direct van grote klasse. All In The Dark is gelijk een schot in de roos, al was het alleen maar vanwege de voortvarendheid waarmee de track zich openbaart. Je zit direct in de song. De muziek van Zen Rock And Roll heeft iets jaren ’80-achtigs, en tegelijk erg neoprog. De stem van Saunders is nog steeds aangenaam en de klasse waarmee hij alle instrumenten speelt is indrukwekkend.

Ook het met een aanstekelijke Minimoog-solo beginnende At The First Glance is een lekker nummer. Het Toto-achtige Undone klinkt ook typisch Saunders en ik vind zijn toetsensolo’s een genot om naar te luisteren. Hoe halverwege een Mini-Moog-melodie wordt opgepikt door de gitaar, getuigt van grote klasse.

En dan gaat het ineens mis. Halverwege krijgen we een in de vorm van Antiquated Love Song een vreselijke ballad, waarna we met het goede Strange weer opgelucht adem kunnen halen. Om ons vervolgens heel erg in slaap te vallen met Concerto For The Original Sinners. Zelden heb ik zo’n onbevredigd nummer gehoord als dit. Het lijkt op ambient, maar is het toch niet. Het bouwt spanning op zonder het in te lossen en het bevat geen memorabele thema’s of melodieën. Het klinkt eerlijk gezegd als een demo, het duurt te lang voor het lange stuk werkelijk muziek wordt. De melodie en drums rond de acht minuten zijn wel aardig, maar redden het stuk nauwelijks.

“Undone” valt dus in zijn geheel een beetje tegen. En dat is een hele jammerlijke constatering, want genoemde tracks hadden een prima ep gevormd, waarmee maar weer is aangetoond dat men binnen de prog soms wat achterloopt. Als “Undone” was gepresenteerd als een verzameling left-overs, dan had ik er de loftrompet over uitgestoken. En zo zie je dat de marketing is verwaarloosd, en we zitten met een product dat nogal undone is.

Maar ja, gelukkig is het een Progrock Records-release. Dat betekent dat Mindawn (http://www.mindawn.com/albums/7645) “Undone” ook heeft. Je weet nu welke tracks je moet kopen. Kost je 4,96 dollar. Da’s de beste 3,42 euro die je deze week kan besteden.

Markwin Meeuws