ZenerikAlbum

Als het muziekjaar 2015 al iets is, dan is het voor mij het jaar van de jazzrock. Na eerder uitstekende albums van Nathan Parker Smith, Schnellertollermeier en Panzerballett voor deze site te hebben besproken, is het nu de beurt aan het Griekse Zenerik, dat inmiddels alweer enkele maanden geleden debuteerde met “Yenesis”. Als een band dan ook nog eens schermt met de kwalificatie ‘avant-garde’ dan is mijn interesse gewerkt.

Yenesis, het zal niemand verbazen, is Grieks voor geboorte. Een passende titel voor een debuut derhalve. Toch is het tegelijkertijd een opvallende albumtitel, gezien de namen van de nummers dat het bevat: angst, verwarring, realisatie,  acceptatie – verlossing is een ontwikkelingscyclus die ik in elk geval niet direct met een geboorte associeer. Welke thematiek zich wel in de nummers verbergt, blijft onbekend. Het kan een persoonlijk proces zijn, maar voor hetzelfde geld wordt hier in 35 minuten de maatschappelijke onrust van de afgelopen jaren samengevat.
Wat wel duidelijk is, is dat de titels de muziek bijzonder goed omschrijven. Na een kort geluidsfragment (misschien de exegetische sleutel, maar ik kon er geen chocola van maken) opent Fear verward, dreigend, onheilspellend. Toeters blazen, gitaren scheuren, maar er wordt vooral langs elkaar heen gespeeld en het eindstuk klinkt zelfs als het gehuil van wolven in de nacht. Confusion doet hier in verwarring uiteraard niet voor onder, maar muzikaal klinkt het al een slag lichter. De dwarsfluit vervangt weliswaar de trompet als leidende blazer, maar blijft slechts een primus inter pares in de aandachttrijd van vogels in de paringstijd.
Realization kan worden gezien als het overgangsnummer, waarin in de laatste minuten de muziek steeds melodischer wordt en het album langzaam tot rust komt. Het tegendraadse verdwijnt en de neuzen gaan dezelfde kant op. Via Acceptance belanden we dan uiteindelijk bij het hoogtepunt van het album, Deliverance, dat gerust exalterend genoemd mag worden. Het tempo is flink teruggeschroefd en daaroverheen vervlechten gitaar en blazers zich een weg naar de verlossing. Wat die verlossing dan precies inhoudt, mag Joost weten, maar rust en harmonie zijn de kernbegrippen van dit nummer, dat van mij nog wel een half uur zo door had mogen gaan.

Met “Yenesis” heeft Zenerik bij mij in de roos geschoten. De band weet complexe muziek zeer goed emotioneel te laden en ik kan me niet heugen dat een plaat in dit genre me eerder zo heeft meegenomen in een concept. Als er dan al een minpunt benoemd moet worden, dan is het de korte speelduur die het album helaas heeft. Voor de cd-koper zijn er dan wel weer drie variaties op Fear toegevoegd om die pijn wat te verzachten, zodat ik niet anders kan (en wil!) dan dit album van harte aanbevelen. Het album is gratis te beluisteren op Bandcamp, dus ga dat vooral eens doen!

Wouter Brunner