Zero Hour

Metamorphosis

Info
Uitgekomen in: 2003
Label: Sensory
Website: www.zerohourweb.com
MySpace: www.myspace.com/zerohourband
Tracklist
Eyes Of Denial (4:41)
The System Remains (7:20)
Rebirth (5:49)
Voice Of Reason (8:39)
A Passage (2:25)
Metamorphosis:
I. Descent (3:45)
II. Awaken (4:33)
III. Union (5:44)
IV. Solice (1:03)
V. Ascent (2:04)
Eyes Of Denial (Demo Version) (3:55)
Jaded Eyes (Demo) (3:30)
Mike Guy: drums
Erik Rosvold: zang en toetsen
Jason Tipton: gitaar
Troy Tipton: basgitaar
Met medewerking van:
Phil Bennett: toetsen
Mat Guillory: toetsen
Brittany Tipton: stem
Specs Of Pictures Burnt Beyond (2006)
A Fragile Mind (2005)
Metamorphosis (2003)
The Towers Of Avarice (2001)
Zero Hour (1999)

Deze plaat kwam in een zeer beperkte oplage uit in 1998 onder de naam “Zero Hour”. De plaat kreeg goede kritieken. Dankzij het succes van de tweede plaat van Zero Hour, “The Towers Of Avarice“, zag platenlabel Sensory, een onderdeel van The Laser’s Edge, brood in een heruitgave van dat zeldzame debuut. Ze veranderden wel de titel en voegden twee bonustracks toe, waarvan Eyes Of Denial totaal overbodig is, omdat die versie als twee druppels water lijkt op de uiteindelijke versie.

Zero Hour maakt lekkere progmetal, maar moest ten tijde van “Metamorphosis” nog veel leren. De plaat is een typisch debuut. Compositorisch hangen de gebroeders Tipton, die de nummers schreven, nog te veel aan de grote voorbeelden (Dream Theater, Blind Guardian e.a.) zonder dezelfde brille en hetzelfde lef te tonen. Alle gitaarsolo’s komen uit het boekje “Hoe zou Yngwie dat doen?” en zanger Erik Rosvold is een kruising van Ronnie James Dio en James LaBrie zonder eigen karakter. De plaat klinkt ook, ondanks het muzikale geweld, niet vet genoeg (je kunt de basgitaar nauwelijks horen), de snaredrum overheerst en er wordt ook niet over de hele linie even strak gespeeld. Hier en daar is het een beetje te hoog gegrepen, vooral voor drummer Mike Guy die zo tegendraads speelt dat zijn partijen soms in de weg zitten en lijken te hakkelen.

De zang gaat mij op den duur het meest vervelen. Rosvold kan zeker zingen, maar heeft geen memorabele partijen, geen pakkende refreinen, geen herkenbare passages. Het is vaak letterlijk eentonig, de teksten zijn heel ingewikkeld of heel simpel (het motto van het lange stuk Metamorphosis is: ‘wees jezelf’. Toe maar!) en passen hier en daar nauwelijks in het metrum. Wat dat betreft is een pittig instrumentaaltje als Jaded Eyes een verademing.

Het ontbreekt Zero Hour vooral aan samenhang. Elk nummer is in feite een verzameling losse stukjes metal die schijnbaar lukraak aan elkaar zijn geplakt. Het is knap gespeeld allemaal maar hoewel al die losse stukjes me bekend voorkomen is het bij elkaar te weinig. De muziek beklijft niet. “Metamorphosis” is als een musical zonder liedje, zonder refrein. Het gaat maar door en het gaat nergens heen.

Het is grappig dat we nu weten hoe het met Zero Hour verder ging, want op basis van deze plaat had ik dat nooit verwacht. “Metamorphosis” is niet slecht, maar dodelijk saai.

Erik Groeneweg

Koop bij bol.com

Send this to a friend