Ik heb wel eens zin in een potje metal. Met namen als Gary Wehrkamp en Mark Zonder verwachtte ik de tijden van Shadow Gallery en Fates Warning, waar de heren in het verleden hun sporen hebben verdiend, te herleven…
Echter zo duister als de videoclip van het titelnummer is, zo soft is de metal die de heren op hun eerste duo album spelen. En zo uitgeblust als ze zich vereeuwigen voor de front cover zo soepel resulteert de samenwerking in melodische (hard)rock nummers die altijd eindigen met een gladde maar gloedvolle gitaarsolo. Herhaaldelijk schurkt de poppy muziek tegen de softrock uit de eighties van Europe en Bon Jovi aan en kent het ondersteunend drumwerk geen gebeuk of geram, maar beperkt het zich tot wat tam geroffel over de vele tomtoms waarmee u dus gewaarschuwd bent.
Is het allemaal kommer en kwel? Nee! Het titelnummer wat gerefereerd kan worden aan Porcupine Tree uit de “Libghtbulb Sun” periode is één van de betere gevolgd door Two Years, één van de slechts twee stevige nummers van dit album.
“Dit album volgt de reis van de menselijke conditie door een scala aan emoties, variërend van nauwgezette valkuilen tot glimpjes van hoop,” verkoopt Wehrkamp zijn waar op hun site. “En dat verdiept zich in een mentale angst en zelfmoord tot stukken als It’s Not The End met een bericht dat de luisteraar terugbrengt van de rand”. Dat gelezen te hebben; niet altijd is het langste nummer het beste en had ik u al gewaarschuwd voor de zelfmoord scene in het youtube filmpje dat hoort bij het titelnummer?
Deze gemoedstoestanden reflecteer ik als psycholoog van de kouwe grond aan de brand die een paar jaar geleden de studio van Gary Wehrkamp volledig in de as legde terwijl er sinds “Digital Ghost” uit 2009 nog amper nieuw werk geschreven was. En dat was ten tijden van dat album ook al geen vrolijke boel om te maken. Maar goed, dat is mijn interpretatie net zoals het gegeven dat “If It’s Real” muzikaal lang niet zo zwaar en snel is als hun vorige bands waarmee ik dit album als een retraite voor Wehrkamp zie waarmee hij alles eens rustig op een rij kan zetten. Hoop dat zijn hoofd nu leeg is met muzikale niemendalletjes en hij Shadow Gallery snel uit de as laat herrijzen.
Jos Driessen