Cliffhanger

Circle

Info
Uitgekomen in: 2001
Label: Musea Records
Website: http://cliffhanger.aud-io-port.nl/
Tracklist
Limits (4:37)
Autumn (7:22)
November (2:56)
Port - Voyage Of The Soul (7:09)
Gigolo (6:47)
Moving In Circles (5:22)
The Birthday Party (6:09)
One-track Mind (6:40)
Chateau Jam - bonustrack (8:38)
Hans Boonk: drums
Dick Heijboer: keyboards
Rinie Huigen: gitaren en zang
Gijs Koopman: bas, baspedalen, mondorgel
Met medewerking van:
Peter-Paul van Hest: vervormde stem in Port
Circle (2001)
Hope And Despair (1998)
Mirror Site (1998)
Not To Be Or Not To Be (1996)
Cold Steel (1995)

De cirkel is rond voor Cliffhanger. De roerige periode na de release van het vorige album “Mirror Site” , waarbij de band zelfs even uiteenviel in 2 verschillende bands, licht nu al weer een tijdje achter hun en de neuzen staan weer allemaal in dezelfde richting. Een richting die toch wel iets anders is dan wat we van ze gewend zijn. Want de tijd van de breed uitgesponnen composities zoals we die kennen van eerdere albums is nu toch definitief over.

Cliffhanger nieuwe stijl is er één van voor hun begrippen korte, bondige, melodieuze nummers met een hoofdrol voor zanger / gitarist Rinie Huigen. Niet dat de typische Cliffhanger elementen verdwenen zijn: de ronkende bas van Gijs Koopman, het flitsende toetsenspel van Dick Heijboer, de percussieve drums van Hans Boonk en een bandgeluid dat retro-prog op zijn best is met elementen van Yes, King Crimson en Genesis. Maar ergens in de periode na “Mirror Site” is er iets verloren gegaan. De balans tussen het complexe materiaal en de wat toegankelijkere nummers is nu definitief doorgeslagen naar het laatste. En op zich zou dat geen probleem zijn mits de nummers allemaal op hetzelfde nivo waren als voorheen. Jammer genoeg zijn het met name de stukken geschreven door Rinie Huigen die wat mij betreft onder de maat zijn, zeker in vergelijking met de nummers die hij in het verleden geschreven heeft. Ze doen mij te vaak denken aan een aantal nummers uit de periode voor hun debuutalbum zoals ze te horen zijn op het archief-album “Hope & Despair”.

Opener Limits is op zich een aardig liedje maar blijft toch een beetje in het voorspelbare steken. Het in mijn ogen toch wel absolute dieptepunt van het album is het door Huigen (akoestische gitaar), Koopman (bas) en Boonk (drums) gespeelde Moving In Circles. Terwijl live het nummer juist door zijn eenvoud opviel ga ik mij bij iedere luisterbeurt meer storen aan dit nummer en dan met name aan de zangpartij. Afsluiter One Track Mind is gelukkig een erg lekker nummer met een afsluitende gitaarsolo die een lekker agressief tintje heeft. Ook is hier Huigen’s zang een stuk beter te pruimen. Een wat agressievere zangstijl past gewoon beter bij zijn stem.

Maar het is zeker niet allemaal treurnis op dit album. Zo is de produktie er één om een puntje aan te zuigen waarbij nu eindelijk het baswerk het broodnodige laag heeft wat op eerdere albums soms nog wel eens afwezig was. Maar het zijn met name de nummers waar in Cliffhanger oude stijl weer de kop op steekt die de hoogtepunten zijn op dit album. Autumn is een schitterend nummer dat zich kenmerkt door een rustige opbouw met lekkere Mellotronstrijkers waarna later zowel gitaar, toetsen als bas tezamen een flitsende melodie spelen. Dit nummer word grotendeels gedragen door het heerlijke retro-toetsengeluid van Heijboer.

De nummers zoals die door hem geschreven zijn (November, Port – Voyage Of The Soul) en The Birthday Party) zijn in mijn ogen ook de hoogtepunten van dit album. November is een kort instrumentaaltje, gedomineerd door een trage synth-melodie en zeegeluiden. Het geheel is een soort inleiding voor het daaropvolgende Port. Het nummer kenmerkt zich door een springerig, eerste gedeelte waarna in het het instrumentale middengedeelte alle ruimte is voor snelle synthloopjes en Hammond-orgel riedels maar ook Huigen’s gitaarwerk krijgt alle ruimte. The Birthday Party laat een andere kant van Heijboer zien. Net als Moving In Circles is ook dit een nummer wat maar door 3 leden van de band word gespeeld en in dit geval horen het trio toetsen / bas / drums. Het intro werkt door het mondorgel en draaiorgel-achtige geluiden nog al op de lachspieren maar al gauw komt het Hammond-orgel op het toneel (sowieso sterk aanwezig op dit album) en daardoor doet mij dit nummer regelmatig sterk denken aan het Japanse trio Ars Nova.

Afsluiter One Track Mind is een erg lekker nummer waar in met name de afsluitende gitaarsolo een lekker agressief tintje heeft. Ook is hier Huigen’s zang een stuk beter te pruimen. Een wat agressievere zangstijl past gewoon beter bij zijn stem.

Met dit album bewijst men dat er nog leven zit in Cliffhanger. Het had misschien allemaal wat spannender en avontuurlijker mogen zijn in mijn ogen. Het lijkt nu net als of we met een debuutalbum te maken hebben en wat dat betreft is de cirkel nu dus echt rond.

Christian Bekhuis

Send this to a friend