Syzygy

The Allegory Of Light

Info
Uitgekomen in: 2003
Land van herkomst: Verenigde Staten
Label: eigen beheer
Website: http://www.syzygymusic.com/
Tracklist
The Allegory Of Light (1-3):
1. M.O.T.H. (11:20)
2. Beggar's Tale (2:47)
3. Distant Light (5:35)
In The Age Of Mankind (4-5):
1. Zinjanthropus (12:31)
2. Industrypolis (6:33)
Forbidden (3:22)
Light Speed (2:58)
The Journey Of Myrrdin (17:29)
Carl Baldassarre: gitaar, bas en zang op Beggar's Tale en Forbidden
Sam Giunta: toetsen
Paul Mihacevich: drums en zang op M.O.T.H.
Met medewerking van:
Al Rolik: bas op Beggar's Tale en Light Speed
The Allegory Of Light (2003)
Cosmos And Chaos (1993)

 

Wat zou een motje voelen als hij zich naar een vlam getrokken voelt? Spanning? Nieuwsgierigheid? Opwinding? Weet hij dat hij zal verbranden van nieuwsgierigheid, zal opgaan in de extase? Of denkt hij het licht aan te kunnen, beschouwt hij zichzelf als erboven verheven, als The Master Of The House (M.O.T.H.)?  En hoe voelen wij ons, als wij weer eens een nieuwe symfonische rockband ontdekken, een volslagen onbekende band die het in zich heeft door te stoten naar de eredivisie. Een band die progressieve rock weer spannend maakt.

“The Allegory Of Light” van het Amerikaanse trio Syzygy heeft alles in zich uit te groeien tot het briljante debuut waar jaren later nog over gesproken zal worden, of de vergeten klassieker die iedereen wil hebben. Het is het één of het ander, en de toekomst zal het uitwijzen. De cd heeft de verslavende ontoegankelijkheid van het beste van King Crimson, het drukke van Amerikaanse collega’s als Glass Hammer en Spock’s Beard, en het avontuurlijke van het vroege werk van Steve Hackett. Toch luistert de cd – hoe nostalgisch soms ook – niet als een aaneenschakeling van citaten uit het verleden. Nee, wat Syzygy ons laat horen klinkt zowel vertrouwd als modern, zowel ouderwets als fris.

De combinatie tussen het harde, agressieve, veelal instrumentale geweld en de rustige, akoestische tussenstukjes is voorbeeldig. Zo wordt een druk, instrumentaal stuk als het combinatiewerk Zinjanthropus en Industrypolis (samen het tweeluik In The Age Of Mankind) gevolgd door een werkelijk prachtig werkje genaamd Forbidden. En heeft het openingsstuk The Allegory Of Light eveneens het ’tussenstukje’ Beggar’s Tale als juweeltje ingesloten.

Het is zinloos hoogtepunten aan te wijzen. Elk stuk muziek heeft wel zijn hoogtepunten in zich. Zo begint het slotstuk – zeventien minuten lang – The Journey Of Myrrdin, zeer majestueus en doet denken aan zowel Yes, King Crimson als Emerson, Lake and Palmer. Maar door een constant wisseling van thema’s, tempowisselingen en sfeerveranderingen verliest ook deze vergelijking spoedig zijn betekenis. Een speciale vermelding verdient gitarist Carl Baldassarre, een virtuoos op zijn gebied, die soms wat doet denken aan Steve Hackett, maar erg zijn best doet een eigen stijl te tonen.

Het openingsnummer M.O.T.H. doet nog het meeste aan King Crimson denken en zet de toon voor de rest van de cd. Het briljante toetsenwerk geeft evenwel meer glans dan voornoemd voorbeeld. Het al genoemde tussenstukje doet denken aan klassieke Italiaanse bands als PFM en Le Orme, waarna het derde stuk van deze openingsssuite een briljante gitaarmelodie laat horen waar Steve Hackett zich niet voor zou schamen.

The Age Of Mankind is een tweeluik waarin het eerste deel, Zinjanthropus, een sterk oosters karakter heeft, en het tweede deel, het nog agressievere Industrypolis, een sterk westers karakter blijkt te hebben. Dat en de originele melodieën maken het werk zeer de moeite waard.

Hoe goed de cd ook mag wezen, toch eindig ik met een paar lichte puntjes van kritiek. Om te beginnen is de zang van Carl en Paul allesbehalve slecht, en had iets meer zang wel op zijn plaats geweest. Ten tweede denk ik dat we het beste van Syzygy nog niet gehoord hebben, op plaatsen grenst de cd aan meesterlijk, maar op tijden heb ik ook het idee dat men zich nog wat inhoudt.

Maar tot het eind der tijden zullen wij allen als een mot worden aangetrokken tot deze uitstekende cd. Dat is de kracht van Syzygy. Ze zijn werkelijk The Master Of The House.

Markwin Meeuws

Send this to a friend