KarnatakaAlbum

In mijn recensie van “The Storm” had ik nogal wat kritiek op de muziek van deze Engelse band. Nu ik die cd drie jaar later opnieuw beluister, blijft die kritiek nog steeds staan. Het album heeft geen eigen smoel en speelt matig leentjebuur bij bands als Iona en Clannad. Een tijdje geleden hield een MediaMarkt een flinke uitverkoop en daar zat ook aardig wat symfo bij. Ook deze schijf van Karnataka lag ertussen. Eigenlijk hoefde het van mij niet zo, maar voor vijf euro kon ik toch de verleiding en m’n nieuwsgierigheid niet weerstaan.

Ik ben nu zo blij dat ik deze cd in bezit heb. Het betreft hier namelijk een waar juweeltje. Karnataka heeft zich een heel eigen geluid aangemeten en is vergeleken met “The Storm” enorm gegroeid. De muziek is wat steviger geworden, wat hoofdzakelijk komt door het sterke spel van gitarist Paul Davies. De melodieën zijn ijzersterk en ook aan de zang is meer aandacht besteed. De zang van Rachel Jones was al fantastisch op “The Storm”, maar nu is ze waarschijnlijk op haar sterkst. De band heeft de formatie uitgebreid met zangeres / fluitiste Anne-Marie Helder. Deze 28-jarige in Engeland geboren schone heeft een prachtige stem die in combinatie met die van Rachel Jones een geweldige chemie oplevert.

Eén van de beste nummers is Time Stands Still. De melodie is fabelachtig evenals de zang van de dames. Ook Heather Findley (Mostly Autumn) zingt in dit nummer mee. De structuur van het nummer is eenvoudig maar doeltreffend. In de drums van Gavin John Griffiths zit een mooie lichte galm en de golvende toetsen van Jonathan Edwards vullen het geheel mooi op waardoor het geluid lekker vol klinkt. Paul Davies steelt de show met zijn prachtig slepende en hoge gitaarsolo’s.

Ook Strange Behaviour is een echte uitblinker. Evenzeer is het de melodie die het nummer zo prachtig maakt. De samenzang, het gelikte basspel, de galmende drums en de steeds aanzwellende zachte toetsenmuren veroorzaken kippenvel. Ook hier maakt het gitaarspel het nummer steviger, maar rustig spel gaat Davies bovendien prima af. Tegen het einde kan hij zich helemaal laten gaan en speelt hij een bloedmooie solo op zijn Fender.

The Right Time is een mooi rustpunt. De aanzwellende zang van Rachel Jones is prachtig, alsmede die van Heather Findley en Anne-Marie Helder, die laatste was trouwens eerst de achtergrondzangeres van de band. Toetsenist Jonathan Edwards laat hier goed van zich horen en speelt een heerlijke toetsensolo waarna hij door de gitaar van Davies weer wordt afgelost. De hele sfeer die het nummer uitademt is erg mooi en dat geldt trouwens voor de hele schijf. De sfeer van de muziek heeft iets intiems in zich en bevat een flinke dosis emotie.

One Breath Away heeft een swingend karakter. Dit komt door het up-tempo drumspel en de lekkere percussie. De gitaar manoeuvreert zich knap door het geheel heen en soleert op de juiste momenten. Het mooie gedragen Heart Of Stone sluit deze groeibriljant af. Voor de laatste keer laten de zangeressen horen wat ze kunnen en dwingen ze respect af met hun loepzuivere stemmen. Het gitaarspel van uitblinker Paul Davies is prachtig en stuwt het nummer voor de laatste keer naar grote hoogte.Voor de laatste keer. Want helaas besloot de band in de zomer van 2004 de pijp aan ondergetekende te geven. Persoonlijke zaken werden als reden omschreven. Zeer spijtig, want na het zwakkere “The Storm” sloeg de band keihard terug met deze “Delicate Flame Of Desire”. Een bijzonder mooi album waarop alles klopt.

Maarten Goossensen