AnathemaAlbum

Tot mijn grote spijt moet ik helaas mededelen dat dit niet het nieuwe, langverwachte album van Anathema is. Ik snap dat sommige fans ietwat ongeduldig worden, want het fenomenale “A Natural Disaster” stamt immers alweer uit oktober 2003. Dit oponthoud is echter niet louter en alleen aan de Engelsen toe te schrijven, maar bovenal aan het ontbreken van enige serieuze interesse van een geschikte platenmaatschappij. Dat het gezelschap uit Liverpool lange tijd nergens onderdak weet te vinden is uiteraard diep triest, maar gelukkig is nu het einde van de tunnel in zicht. De band heeft namelijk een contract getekend bij K-Scope, een onderdeel van Snapper Music, het label van onder andere No-Man, Nosound, Porcupine Tree en The Pineapple Thief.

Mogelijk om deze nieuwe overeenkomst te beklinken en om het lange wachten enigszins draaglijker te maken, verschijnt “Hindsight” in de winkel. Zoals ik reeds heb aangegeven is dit dus niet de opvolger van “A Natural Disaster”, maar ik acht dit tussendoortje alleszins in staat om het verlangen naar nieuw materiaal een beetje te stillen. Het is immers een semi-akoestisch, geheel in de studio opgenomen album dat bestaat uit herinterpretaties van negen albumtracks en één compleet nieuw nummer, Unchained (Tales Of The Unexpected).

Met uitzondering van dit nieuwe nummer, bevat “Hindsight” een boeiende bloemlezing uit (een deel van) de onstuimige loopbaan van Anathema. Bijgestaan door Duncan Patterson (ex-Anathema, ex-Antimatter en tegenwoordig Íon) en Dave Wesling van het Royal Liverpool Philharmonic Orchestra brengt de band namelijk, in chronologische volgorde, nummers van “Eternity” (Leave No Trace en Angelica), “Alternative 4” (Fragile Dreams en Inner Silence), “Judgement” (One Last Goodbye), “A Fine Day To Exit” (Temporary Peace) en “A Natural Disaster” (Are You There?, A Natural Disaster en Flying) ten gehore.

Nu ben ik, op z’n zachtst gezegd, in het algemeen geen groot liefhebber van (semi-)akoestische herbewerkingen van bestaande nummers. De manier waarop het sextet deze negen van een nieuw arrangement voorziet, spreekt mij – tot mijn eigen verbazing – evenwel zeer aan. Ofschoon het mij ietwat te ver gaat om elke herinterpretatie op “Hindsight” boven het origineel te verkiezen, komen sommige van deze nieuwe versies hier beangstigend dichtbij in de buurt. Sterker nog… Met name op het gebied van intensiteit en kracht weet zelfs een aantal van deze versies de oorspronkelijke albumuitvoeringen het spreekwoordelijke vuur na aan de schenen te leggen.

In tegenstelling tot talloze andere (semi-)akoestische vertolkingen, trekt Anathema namelijk niet simpelweg de stekker uit het stopcontact. Integendeel, het zestal herinterpreteert een oud nummer vaak helemaal opnieuw middels het van een (gedeeltelijk) nieuw arrangement, melodie of instrumentatie te voorzien. Het is voornamelijk vanwege dit oog voor detail dat de Engelsen met dit intieme, buitengewoon melancholieke album tot grote hoogten weten te stijgen.

Ik betreur evenwel de beslissing van de band om zich louter en alleen te richten op het werk vanaf “Eternity”. Wanneer Anathema ook één of twee nummers van de eerste twee albums in zijn bloemlezing zou hebben opgenomen, zou deze compilatie immers een nog completer beeld hebben gegeven. Ik vind het dan ook zowat jammer dat het gezelschap uit Liverpool dit album afsluit met een geheel nieuw nummer, want ik had dus liever een track van “Serenades” of “The Silent Enigma” gehoord.

Dit laatste neigt natuurlijk een beetje naar muggenzifterij, want ik ben enorm in mijn nopjes met dit album. Tegen alle verwachtingen in heeft mijn aanvankelijke terughoudendheid tegenover deze verzameling van (semi-)akoestische herbewerkingen immers plaatsgemaakt voor bewondering en euforie. Hoewel “Hindsight” mogelijk enkel bedoeld is als tussendoortje (lees: warmhoudertje) voor de wanhopige fan, kan dit album wel eens uitgroeien tot een meer dan aangename verrassing. Het is dan ook achteraf gezien niet meer dan logisch dat ik deze compilatie van harte aanraad.

Frans Schmidt

cd:

2 LP: