Porcupine Tree

The Incident

Info
Uitgekomen in: 2009
Land van herkomst: Groot-Brittannië
Label: Roadrunner Records
Website: Porcupine Tree
MySpace: Porcupine Tree

Lees ook het interview van Govert Krul met Steven Wilson
Tracklist
1-1.Occam's Razor (1:56)
1-2. The Blind House (5:47)
1-3. Great Expectations (1:26)
1-4. Kneel and Disconnect (2:03)
1-5. Drawing the Line (4:43)
1-6. The Incident (5:20)
1-7. Your Unpleasant Family (1:48)
1-8. The Yellow Windows of the Evening Train (2:00)
1-9. Time Flies (11:40)
1-10. Degree Zero of Liberty (1:45)
1-11. Octane Twisted (5:03)
1-12. The Seance (2:39)
1-13. Circle of Manias (2:18)
1-14. I Drive the Hearse (7:21)
2-1. Flicker (3:41)
2-2. Bonnie the Cat (5:45)
2-3. Black Dahlia (3:40)
2-4. Remember Me Lover (7:30)
Richard Barbieri: toetsen
Collin Edwin: basgitaar
Gavin Harrison: drums, percussie
Steven Wilson: zang, gitaar, toetsen
Nil Recurring ep (2008)
Fear Of A Blank Planet (2007)
Arriving Somewhere... DVD (2006)
XMII (2005)
Deadwing (2005)
Warszawa (2004)
XM (2003)
In Absentia (2003)
Stars Die: The Delirium Years (2002)
Transmission (2001)
Recordings (2001)
Metanoia (2001)
Voyage 34: The Complete Trip (2000)
Lightbulb Sun (Editie 2008) (2000)
Lightbulb Sun (2000)
Stupid Dream (1999)
Coma Divine (live) (1997)
Signify (1996)
The Sky Moves Sideways (1995)
Moonloop EP (1994)
Yellow Hedgerow Dreamscape (1994)
Staircase Infinities EP (1994)
Up The Downstair (1993)
Voyage 34 EP (1992)
On The Sunday Of Life... (1991)

Lijdzaam kijk ik toe hoe in luttele seconden een bestandje van 154MB ruimte op mijn harde schijf opeist. Op zichzelf is het van geen enkele waarde maar duaal genoeg representeert het de som van een jaar lang noeste arbeid. Van schrijven en schaven. De arbeider in kwestie – bekend om zijn streven naar perfectie – moet het als een dolk in de rug ervaren dat de eerste kennismaking met zijn jongste werk geschiedt middels een bestand dat nog slechts dat herbergt wat door de MP3-shredder is overgelaten. Onwillekeurig denk ik terug aan ’s mans boodschap op “Fear Of A Blank Planet” waarmee hij de almaar toenemende leegte van het hedendaags bestaan aan de orde stelt. Een bestaan dat in fast forward modus geleefd wordt en vrijwel geen heilige huisjes meer kent. Zou men er iets van begrepen hebben?

Hoewel de kwaliteit van “Fear Of A Blank Planet” onomstreden is en het hieruit voortvloeiende commerciële succes – hoewel FOABP allesbehalve commercieel is – navenant, hoop ik op een verrassende wending in de imposante discografie van Porcupine Tree als ik mijn MP3-speler start. Wat mij op voorhand bevalt, is de compositorische aanpak van “The Incident”. Veertien op zichzelf staande songs die bij elkaar een 55 minuten tellend geheel vormen, gedragen door een centraal thema. Voor veel bands een regelrechte valkuil maar Wilson en kompanen acht ik zonder meer in staat hier iets bijzonders van te maken. Hoewel de muziek zo’n half jaar eerder tot stand kwam, werd de tekstuele inspiratie voor de songs opgedaan door het besef dat wat door de media vaak wordt afgedaan als ‘een incident’ dikwijls een ingrijpende gebeurtenis in een mensenleven is en soms andersom. Ook Wilson kan hier putten uit een rijk gevulde bron en met de verwoording van zijn psyche realiseert hij een donker, desolaat werkstuk dat zijn weerga niet kent.

De krachtige progressieve rocksound van de laatste albums was welhaast geschikt voor het vullen van een middelgroot stadion. Nu is vooral gekozen voor de subtiele, meer songgerichte benadering uit de periode van “Stupid Dream” en “Lightbulb Sun“. Een geluid dat mij zeer bekoort en ook nu de plank trefzeker raakt. Songs als The Blind House en Drawing The Line verdienen het predikaat ‘alternative rock’, zo nu en dan waart zelfs de geest van wijlen Kurt Cobain rond. In dit opzicht kun je stellen dat de muziek op momenten wat radiovriendelijker geworden is. Ook is de voorliefde voor Pink Floyd overduidelijk hoorbaar, zeker op het lange Time Flies dat onder andere put uit het album “Animals”. De schedelsplijtende gitaarsolo halverwege komt recht uit Wilson’s hart en is een persoonlijke – hoewel bijzonder stevige – ode aan het werk van David Gilmour. Octane Twisted draagt de meer typisch Porcupine Tree rocksound, hoewel deze inmiddels zo divers is dat een ieder dit vrijelijk mag interpreteren.

“The Incident” is bovenal een manifest album geworden. Wilson toont zo nu en dan opvallend fragiel, is zijn eigen kritische observator en lijkt niet beducht van het risico dat gepaard gaat met het blootleggen van gevoelens. Doordat gekozen is voor een serie relatief korte songs komt de cd aanvankelijk wat fragmentarisch over. Na enkele draaibeurten blijkt de onderlinge samenhang echter behoorlijk groot, mede doordat enkele thema’s wederkerig zijn wat de herkenbaarheid en beleving zeker ten goede komt en recht doet aan het principe van een conceptalbum. Wat “The Incident” inlevert aan de op voorgaande albums zo duidelijk aanwezige ‘groove’ compenseert het met gevoel. Wilson’s jankende gitaar gaat soms door merg en been en voert je terug naar de hoogtijdagen van de symfonische rock. Hoewel “The Incident” herkenbaar en eigentijds is, durf ik voorzichtig “The Wall” als referentie mee te geven.

Aangezien blijkbaar nog inspiratie over was heeft men nog vier tracks op een separate schijf bijgevoegd, waarvan afsluiter Remember Me Lover met afstand de beste is. Qua duur had het overigens allemaal nog wel op de eerste cd gepast, maar er mag geen misverstand bestaan over de afstand die deze individuele songs hebben tot het concept.

Al met al stel ik dat Porcupine Tree met “The Incident” een van zijn beste album aflevert. Mogelijk herkent niet iedereen het direct als zodanig, maar vroeg of laat meldt de biografie dat alle elementen van deze unieke band op dit album samenkomen. Voor wie wil luisteren is het album toegankelijker, gevarieerder dan ooit, maar bevat het vooral een hele reeks schitterende songs. In 2009 is de Porcupine Tree cirkel behoorlijk rond en kan men met een gerust hart de volgende fase in.

Govert Krul

Koop bij bol.com

Send this to a friend