Darwin's RadioAlbum

Anders dan in het echte leven valt op een cd de tijd te manipuleren. Het is vooral prachtig om je mooiste minuten oneindig vaak te kunnen herhalen. Was het in het echte leven ook maar zo dat je zelf kon bepalen wanneer de tijd in zou gaan, dat je zelf de tijd kon stil zetten of dat je zomaar op ‘stop’ hoefde te drukken als je iets beu was. Wat zou ik die belastingaanslagen toch skippen en die geweldige liefdesnacht zou ik zeker repeaten, maar nee we mogen het doen met de ongeremdheid waarmee de tijd voortschrijdt. Gedane zaken nemen geen keer en ook het besluit van de briljante zanger/gitarist Dec Burke om de band Darwin’s Radio korte tijd na het verschijnen van hun tweede album “Template For A Generation” te verlaten is onomkeerbaar. Er rest ons ongeacht het verloop van de toekomst niets anders dan te constateren dat deze veelbelovende band is verworden tot de maker van een legendarische klassieker. Dit legt wel een mooi laagje melancholie over het toch al zo sterke album.

Liefhebbers van krachtige, melodieuze neo-achtige prog kunnen hun hart ophalen aan deze drie kwartier muziek. De beste vergelijking valt eigenlijk te maken met de Amerikaanse bands Enchant en Salem Hill, hetgeen opmerkelijk is want Darwin’s Radio is toch echt afkomstig uit het zuiden van Engeland. Ook de naam Dream Theater mag enigzins genoemd worden met die verstande dat Darwin’s Radio minder focust op technische fratsen en meer op gevoel en warmte.

De begenadigde Burke (die we ook kennen als zanger van Frost) is met z’n emotionele zang en dito gitaarspel niet de enige smaakmaker van de band; toetsenist Mark Westworth kan er ook wat van. De bevlogen klavierridder was voorheen actief in Grey Lady Down en is tegenwoordig ook toetsenist in IQ. Westworth heeft z’n apperatuur prachtig afgestemd op de gitaar van Burke en andersom is dat ook zo. Dit is goed te horen tijdens de vollere passages van de twintig minuten durende opener The Illusion Is Freedom.Typerend voor het nummer zijn de vele pianoklanken variÑ‘erend van dromerig tot statig alsmede enkele grandiose gitaarmomenten van Burke. Deze wisselwerking kan zo goed uit de verf komen omdat het spel van beide muzikanten buitengewoon attractief ondersteund wordt door een ervaren ritmeduo. Zo liet Sean Spear zijn bassnaren al eerder trillen bij Grey Lady Down en deed Tim Churchman Neil Peart na in een Rush-tributeband waar overigens ook Burke deel van uitmaakte. In The Illusion Is Freedom klinkt werkelijk elke byte boeiend.

Met Breathe It In gooit de band nog wat olie op het vuur. Dit door lekkere stevige gothic te maken die door z’n zwierige ritme klinkt alsof Within Temptation en Illuvatar de handen ineen hebben geslagen. Het middenstuk van deze mini-epic is bijzonder origineel met z’n zinderende ritmiek. De manier waarop de band het nummer vanaf daar weer opbouwt, is kippenvel voor de liefhebber van bombast.

Ook het afsluitende Age Of Broken Reason voldoet weer helemaal aan de oké-erlebnis van de plaat. Met andere woorden: wie gaat voor de muziek op “Template For A Generation” zal zich dan ook kostelijk vermaken bij elk moment. Age Of Broken Reason mag dan qua melodie iets minder toegankelijk zijn; het orgel in het begin is helemaal te Kansas en de wending tegen het eind behoort tot de fraaiste die ik in jaren heb gehoord.

Bij sommige albums hoef je de tijd niet te manipuleren, dan manipuleert de tijd jou.  “Template For A Generation” heeft het in zich om de tijd te doen stilstaan, een album met eeuwigheidswaarde. Het zal me benieuwen hoe Darwin’s Radio zich na het vertrek van hun boegbeeld zal ontwikkelen en welke stappen Burke in de toekomst zal gaan zetten. Voor wat betreft het hier besproken album maakt dat geen zier uit. “Template For A Generation” staat als een huis en dat is een feit.

Dick van der Heijde