Windmill, The

To Be Continued...

Info
Uitgekomen in: 2010
Land van herkomst: Noorwegen
Label: Eigen Beheer
Website: http://www.thewindmill.no/
MySpace: http://www.myspace.com/thewindmillnorway
Tracklist
Cinnamon (5:42)
The Colour Of Seasons (6:53)
A Day In The Hero's Life (21:37)
The Eagle (7:13)
Don't Be Afraid (10:03)
To Be Continued (2:49)
Erik Borgen: zang, gitaar
Morten L. Clason: saxofoon, fluit, toetsen, gitaar, zang
Arnfinn Isaksen: basgitaar
Sam A. Noland: drums, percussie
Jean R. Viita: toetsen, zang

Met medewerking van
Svend H. Borgen: drums
Bent Jensen: gitaar
To Be Continued (2010)

Maar liefst vijf jaar draaiden de wieken van deze windmolen zijn rondjes om uiteindelijk in 2010 het debuutalbum “To Be Continued” te produceren. Molenaar van dit oer-Hollandse ambachtelijke bedrijf is Jean R. Viita, door vrienden liefkozend Jeanni genoemd. In vijf jaar dus gedurende het schrijf- en opnameproces versleet de groep twee drummers en een gitarist. Gevolg van dit alles is dat de huidige drummer op “To Be Continued” geen enkele drumstok heeft uitgestoken. Naast deze bezettingswijzigingen waren voornamelijk pech en tijd de grote spelbreker.

Zoals het Vikingen betaamt, waren deze stoere Noren niet voor een paar gaten te vangen. Daar mogen we blij mee zijn, want deze schijf is er een om van te smullen. Al bij de eerste klanken van Cinnamon zullen de liefhebbers van neo-prog rechtop veren. Nu is kaneel toch al mijn favoriete specerij, maar deze muzikale variant smaakt absoluut naar meer. Het is een catchy instrumentaal nummer dat uitpuilt van wervelende toetsen, waaronder scheurend orgelspel, vette Moog en melodieus gitaarspel.

Pontificaal op deze cd staat het meer dan twintig minuten durende A Day In The Hero’s Life. The Windmill weet hoe een episch nummer in elkaar hoort te zitten. Men ziet kans de volle speelduur te boeien met ondermeer de gebronsde stem van Erik Borgen en een portie melodieuze symfo a la Pendragon en IQ, maar bovenal Arena vanwege de stevige gitaarpartijen waarmee als versgemalen meel in het rond wordt gestrooid.

In het instrumentale The Eagle staan gitaar en saxofoon centraal en zorgen aanvankelijk voor een Alquin-achtige sfeertje. Tussen de vele wah wah effecten blijft de melodie voorop staan. Don’t Be Afraid kent een folkachtige sfeer door het veelvuldige gebruik van fluit en ook saxofoon. Het is vanzelfsprekend dat Jethro Tull hier doorklinkt. Het nummer heeft een lekkere drive in zich waardoor het ook lekker weg luistert. De fraaie gitaarsolo van Borgen in het tweede deel van dit nummer doet sterk denken aan Jimmy Page. Het korte Camel-achtige titelnummer sluit dit sterke album net binnen het uur op een waardige wijze af.

Noorwegen begint zich steeds duidelijker te manifesteren als land dat veel meer te bieden heeft dan fjorden en doommetal bands. The Windmill is een groep die in het Hollandse proglandschap zeker niet zou misstaan.

Hans Ravensbergen

Send this to a friend