Lang, YogiAlbum

Yogi Lang is een van de drijvende krachten achter RPWL. Als het om het schrijven van de RPWL nummers gaat heeft hij een flinke vinger in de pap. Eigenlijk zou je van hem het eerste een solo album verwachten, maar hij is de laatste in de rij. Kalle Wallner richtte zich met zijn Blind Ego meer op de stevige kant van de prog, terwijl collega Chris Postl met zijn Parzival’s Eye meer de neo-prog kant op ging. Yogi Lang blijft dicht bij de muziek van RPWL en levert met “No Decoder” een indrukwekkend album af.

Lang heeft een aantal uitstekende muzikanten om zich heen verzameld. De namen van Manni Müller (ex-RPWL) en Guy Pratt (Pink Floyd) springen het meest in het oog. Maar ook voor bandmaatje Kalle Wallner is een plekje gereserveerd en Arena bassist Ian Salmon duikt ook nog even op. Yogi Lang is vooral sterk in het schrijven van sterke songs. Op dit album valt er niet een tegen. Sterker nog, ze zijn stuk voor stuk geweldig.

Gelukkig weet hij genoeg te variëren en krijgen we heftige en intense nummers voorgeschoteld maar ook prachtige breekbare nummers. Er is ruimte voor instrumentaal sterke stukken en weer andere nummers hebben meer een akoestische inslag. Net als bij RPWL zijn het de zanglijnen en refreinen die naar meer smaken. In het lange Sacrifice zit een mooi instrumentaal stuk waarin Yogi Lang zijn toetsen laat spreken. Het doet sterk denken aan zijn toetsenspel voor Frank Bosserts Eureka album “Shackleton’s Voyage”. Ook in het instrumentale titelnummer laat Yogi Lang horen een geweldige toetsenist te zijn. Sail Away is typisch zo’n nummer die zo op een RPWL album had kunnen staan. Een mooie melodie, een beetje dromerige zang en simpele maar o zo mooie overgangen. De kers op de taart is een mooie lome saxofoonsolo.

De teksten van RPWL waren altijd scherp en maatschappijkritisch. Op dit album is dat niet anders. Yogi Lang zingt over intermenselijke (mis)communicatie, materialisme en armoede. Ik vind het persoonlijk echt iets toevoegen als nummer daadwerkelijk ergens over gaan. Het geeft de muziek meer diepgang.

Een ander hoogtepunt is het nummer Alison. Lang schreef het samen met Lazuli zanger Dominique Leonetti die ook de Franstalige zang voor zijn rekening neemt. De sfeer die hier neergezet wordt bezorgt mij steeds weer kippenvel. Die Franse taal klinkt wel prachtig hoor, het speelt ook mee dat Leonetti een uitstekende zanger is. De accordeon die in het nummer opduikt maakt het nummer helemaal compleet. Een heerlijk nummer voor op een hete zomeravond.

“No Decoder” is een erg sterk soloalbum geworden. Van mij mag Yogi Lang nog veel van dit soort albums afleveren.

Maarten Goossensen