ThresholdAlbum

Op vrijdag 6 juni 2003 streek de Engelse progmetal formatie Threshold neer in De Boerderij te Zoetemeer voor de opnames van een dubbelalbum en een dvd. Samen met Rob van Oosten en een collega van mijn werk was ik die avond aanwezig. Ik kan me herinneren dat de zaal goed gevuld was, maar zeker niet uitverkocht en het geluid was nou niet bepaald goed te noemen die avond. Rob schreef hierover in zijn verslag van die avond “Het geluid was hard en helaas niet zuiver, en dat terwijl ik ter hoogte van het mengpaneel stond. De toetsen van Richard West verdwenen in de brei van geluid die werd veroorzaakt door de beide gitaristen Karl Groom en Nick Midson. Ook zanger Mac moest forceren om boven het geweld uit te komen.”

En ook “Ik heb een redelijk Threshold gezien en denk dat er aan de geluidsband nog het nodige moet worden gesleuteld voordat het concert op dvd kan worden uitgebracht.”

En gesleuteld hebben ze! De instrumenten zijn prima te onderscheiden van elkaar en de productie is lekker vol. De zang van Adrew “Mac” McDermott komt prima uit de verf. Het blijft een beetje een opgefokt figuur op het podium en ook de aankondigingen van de nummers zijn niet altijd even charmant. Buiten dat blijft het een zanger met een dijk van een stem.

De band laat elk album aan bod komen waardoor deze dubbelaar een mooie dwarsdoorsnede van het Threshold-repertoire is geworden. Handig voor de mensen die de muziek van Threshold nog niet zo goed kennen, die maken met deze twee schijfjes een prima start.
Alle nummers worden prima ten gehore gebracht en klinken stuk voor stuk als een klok. Op de eerste schijf vind je strakke uitvoeringen van onder andere Phenomenon (“Critical Mass”), Angels (“Clone”) en Long Way Home (“Hypothetical”) en op de tweede schijf publiekslieveling Sanity’s End (“Wounded Land”) en van het zelfde album afkomstige Paradox. Ik moet toegeven dat ik bij deze laatste twee nummers altijd de bands eerste zanger Damian Wilson mis.

Helaas zat de dvd niet bij het promopakket en zelf heb ik hem nog niet aangeschaft, dus daar kan ik niets over zeggen. Die avond konden we wel op een klein scherm bij de mengtafel meekijken en daar waren mooie camerastanden op te zien. Verder ben ik benieuwd hoe ze hebben kunnen camoufleren dat Mac die avond met z’n gulp open stond te zingen.

Deze dubbel live cd is in ieder geval geslaagd en een aanrader voor alle fans. Nu maar wachten op het nieuwe studioalbum van de heren.

Maarten Goossensen