Consortium Project IVAlbum

Als in 2006 Ian Parry zijn vierde soloalbum “Visions” uitbrengt is hij erg verbaasd over de interesse in het Consortium Project dat hij in 2003 heeft afgesloten met het derde deel “Terra Incognita”. Samen met Joshua Dutrieux en Ivar de Graaf, waarmee hij ook genoemd soloalbum heeft opgenomen besluiten ze om een vervolg te schrijven op de Consortium trilogie. Hiermee is eigenlijk ook een belangrijk verschil ontstaan met de vorige projecten. Het Consortium is een band geworden bestaande uit drie muzikanten. Ian Parry is natuurlijk nog het geluidbepalende element op zang. Ivar de Graaf, die we natuurlijk kennen van Within Temptation en Kingfisher Sky, is op drums aanwezig. En Joshua Dutrieux, die we voornamelijk kennen uit Parry’s vorige band Elegy, speelt zo’n beetje alle overige instrumenten op dit album. Wat onveranderd is gebleven zijn de vele gastmuzikanten, die als vanzelfsprekend bij het Consortium Project horen.

Om het afgesloten verhaal weer te openen bedenkt meesterschrijver Parry een list. In de verre toekomst zijn alle historische data vernietigd en door het bestuderen van de “Twelve Stone Tablets” uit het derde deel wordt het verleden langzaam ontrafeld. Vanuit de toekomst wordt teruggekeken naar hoe het broeikaseffect en de catastrofale vervuiling van de aarde heeft kunnen ontstaan. Parry schrijft in 2007 de ellende nog toe aan de oliegrootmachten, later in zijn interview met ondergetekende geeft hij aan dat het, zoals nu blijkt, ook de bankensector had kunnen zijn. Bij de terugblik vanuit de toekomst naar het verleden ontdekken we tevens dat de mensheid niet afkomstig is van de wereld, maar afstamt van buitenaardse wezens. Dit feit gebruikt Parry in 2011 weer heel slim om zijn vijfde deel “Species” te schrijven.

Muzikaal past het album weer duidelijk in de Consortium Project reeks. Bij dit album is Parry weer meer teruggegaan naar de ruige gitaar georiënteerde heavy metalstijl uit de tachtiger jaren, wat we vooral ook bij Elegy en zijn eerste Consortium Project album “Criminals & Kings” hoorden. Het progressieve symfonische synthesizergeluid is echter gebleven. Hiervoor heeft Joshua Dutrieux wel gezorgd. Deze tweestrijd is onder andere in Shadows goed te horen, waarbij gitaar en synthesizer in een duel de melodie harmonisch opdrijven. Het album opent mysterieus met gesproken tekst door Kyrah Dutrieux, waarna A Sign Of The Times verder gaat met een stevige gitaarrif door Joshua Dutrieux. Let The Wind Carry You Home is de enige ballad op dit album, waarbij de Graaf akoestische gitaar mag spelen en de bas verzorgd wordt door Marcel van der Zwam, bekend van deel III. Het titelnummer tenslotte is een waardige afsluiter van een heavy metal conceptalbum. Voor Parry is dit een extra speciaal nummer, omdat hij zijn vader op zijn specifieke Keltische wijze kon laten meedoen met zijn “Scottish Pipe Band Snare Drum”.

Op dit album zijn wederom een gastzanger en een aantal gastzangeressen aanwezig. Naast Kyrah Detrieux, die op een tweetal nummers de gesproken tekst voor haar rekening neemt, hebben we Arjo Midema, die op Shadows Ian Parry vocaal ondersteunt. Daarnaast treffen we drie dames aan die met hun stem een vrouwelijk tintje aan dit album geven. Judith Rijnveld, onder andere bekend van Kingfisher Sky, waar ze samen met haar man Ivar de Graaf in speelt, zingt op Shadows. Rosita Abbink, die naast haar carrière als topmodel, ook behoorlijk kan zingen, neemt samen met Erna Auf Der Haar een flink aantal nummers voor haar rekening. Auf Der Haar heeft op het Conservatorium in Amsterdam gestudeerd, waarna ze in aanraking kwam met Ian Parry. Op gitaar treffen we deze keer, naast de vaste plek van Joshua Dutrieux, Henk van der Laars (Elegy) en Lou St Paul (Wintersbane) aan en doet Niels Vejlyt, die op “Species” een prominentere rol krijgt, zijn intrede in de Consortium Project familie.

Met de remaster van dit vierde album sluit Lion Music de “quadrilogy reissue” serie  van het Consortium Project af. Nu is iedereen in staat om deze prog-power-metal reeks in huis te halen, die bij de liefhebber van deze muzieksoort eigenlijk niet mag ontbreken. Met het in 2011 verschenen vijfde deel “Species” zijn we ondertussen weer verder in de belevenissen van de Monomales en Neofems. Parry heeft aangegeven voorgoed te stoppen met zijn Consortium Project, maar ik ben benieuwd hoe lang hij dat dit keer volhoudt. Ik ben in elk geval benieuwd naar de opvolger.

Mario van Os