God Is An AstronautAlbum

Bij ontdekkingswerk van het genre post-rock moet je ooit het pad van de grote namen verlaten. Na Explosions In The Sky volledig te hebben verkend, was voor mij dat moment dan ook gekomen. Op aanraden van een zeer gewaardeerde collega wierp ik me op God Is An Astronaut. Een Ierse band die me eigenlijk weinig tot niets zei en waarbij dit album er als topaanrader uitkwam.

“All Is Violent, All Is Bright” bevat een ander soort post-rock dan men kan vinden bij veel andere bands. Dat zien we eerst en vooral al aan de lengte van de nummers. Vergeleken met wat we bij een Explosions In The Sky of Godspeed You! Black Emperor tegenkomen, lijkt het er hier allemaal wat compacter uit te zien. Kwatongen zullen dan ook al meteen kunnen gaan beweren dat het mede daardoor mainstreamer wordt, té mainstream voor post-rock zelfs. Uiteraard is deze hele premisse complete onzin, maar eigenlijk zit er toch een klein beetje waarheid in. “All Is Violent, All Is Bright” leunt dichter bij ‘normale’ rock aan dan de meeste andere post-rock bands. Dat dit een groot voordeel kan zijn, bewijst God Is An Astronaut hier wel. Net doordat de tracks hier korter zijn, krijgt het geheel een grotere toegankelijkheid. Wat ondermeer positief kan zijn om liefhebbers van de meer traditionele rock hierheen te halen.

Na vorige alinea zou men welhaast kunnen gaan denken dat God Is An Astronaut eigenlijk helemaal niet zo’n bijzondere band is, zelfs geen post-rock. Maar niets is natuurlijk minder waar. Deze Ieren verstaan de kunst om hun muziek krachtig, eenvoudig maar tegelijk ook moeilijk te laten klinken. Elk van de melodieën die ons wordt voorgeschoteld lijken soms kinderlijk eenvoudig te zijn. Maar toch wanneer we ze van naderbij bekijken, blijkt dit veel minder het geval te zijn. De nummers blijken moeilijker, en grijpen dieper dan er eerst gedacht zou worden.

Er is in post-rock welgeteld één element waar ik me toch wel eens vaak aan durf te ergeren. En wat er vaak genoeg in te vinden is, zijn lange instrumentale stukken muziek die een beetje kaal aandoen en vaak verveling tot gevolg hebben. Op “All Is Violent, All Is Bright” maakt God Is An Astronaut daar dan ook komaf mee. Nergens vinden we hier van die kale lange vervelende stukken. In dat opzicht deed het me soms aan Sigur Rós denken. Ook bij hen zien we dit wel vaker voorkomen. Dat is niet het enige vergelijkingspunt met onze populaire IJslanders. Ook de zang die we hier horen, doet erg aan alsof het Sigur Rós zelve betreft.

Als we ons dan wat meer op het album zelf concentreren, valt ook op dat de titels van de nummers niet meteen neigen naar een vrolijke rondedans. Maar wanneer je dan effectief zou luisteren, komt het eigenlijk toch niet zo naargeestig over, maar wordt er eerder een aangename sfeer gecreëerd. Hier valt dus eindelijk het woord dat voor mij hét sleutelbegrip is binnen de post-rock: sfeer. En ook God Is An Astronaut slaagt erin de luisteraar mee te nemen op een aangename reis die begint met het wondermooie Fragile en eindigt met het erg toepasselijke When Everything Dies. Qua sfeerschepping moet ik zeggen dat dit trio ongeëvenaard is op deze “All Is Violent, All Is Bright”. Ze schrijven niet de allersterkste, langstdurende nummers, maar maken korte krachtige nummers die voor mijn part een veel sterkere sfeer scheppen dan enig lang nummer tot hiertoe al kon.

Net zoals we bij elk Sigur Rós-album telkens opnieuw schrijven dat deze muziek ons vervoert naar IJsland, dat we ons even helemaal alleen voelen op dat prachtige eiland. Net zo moet ik eigenlijk hetzelfde vertellen over God Is An Astronaut met betrekking tot het al even prachtige eiland Ierland. Wanneer ik mijn ogen even sluit bij dit album, zou het me niets verbazen dat wanneer ik ze terug opdoe ik ineens ten midden in het groene Ierland sta.

Een band en een album die zoiets kunnen veroorzaken bij een luisteraar, verdient alleen maar lof. En dat is zo met dit album. Telkens opnieuw maak je eigenlijk voor een stuk een erg emotionele catharsis mee. Knap. Samen met het andere grote voordeel dat ik helemaal in het begin al aanhaalde: het is een stuk toegankelijker dan andere post-rock vaak is, wordt het op deze manier wel duidelijk dat deze “All Is Violent, All Is Bright” eigenlijk voor iedereen gewoon een levensgrote aanrader is.

Peter van Haerenborgh