Knight AreaAlbum

Luisteren, luisteren, luisteren. Ik doe het de laatste tijd zo goed als constant. De oorzaak van dat dwagmatig gedrag in mij is “Realm of Shadows”, het derde en tevens nieuwste album van de Nederlandse topsymfoband Knight Area. Dat ik het schijfje zo vaak draai is niet alleen omdat ik de cd zal gaan recenseren , het is grotendeels de onweerstaanbare aantrekkingskracht van de muziek die er op staat. Dag en nacht ben ik met de plaat bezig, ik sta ermee op en ga ermee naar bed. Oh, wat kan het leven toch ‘verrukkuluk’ zijn.

Knight Area maakt ook ditmaal weer een  bombastische pot neo-prog die bij velen zal appelleren  aan het beste van hun smaak. Wat dat betreft is Knight Area zo betrouwbaar als wat. Er hangt een boeiende tweeledigheid over het album welke “Realm Of Shadows” bijzonder en daarmee ook beter dan zijn voorgangers maakt. De muziek is namelijk zowel donkerder als sprankelender van aard. Dat donkere komt vooral door het metafysische concept van het album. Dat wordt nog eens versterkt door het imago dat de band  met hun artwork en hun hele manier van presenteren wil uitstralen. Muzikaal uit die donkerte zich hoofdzakelijk in vervormd gitaarwerk en het robuuste fundament  van de ritmesectie. Het meppen op de drums door Pieter van Hoorn is meesterlijk kordaat en de  basgitaar van Gijs Koopman ronkt meer dan fenomenaal. Tevens geven zijn baspedalen de nodige diepte aan het geheel. Het is trouwens het samenspel met de toetsen waardoor elke donkere passage verstoken blijft van een industriële grauwsluier. Het is heel knap gearrangeerd allemaal en de geluiden zijn buitengewoon smaakvol.

De sprankelende component van de muziek ligt uiteraard bij de melodische inbreng van een ieder. Gitarist Mark Vermeule komt met prachtige tokkels om maar te zwijgen over zijn lyrische solo`s en toetsenist Gerben Klazinga laat naast frisse pianopingels z’n vingers heerlijk galopperen in noeste  riedels, terwijl zanger Mark Smit met z’n heldere, expressieve stem steeds maar blijk geeft van z’n kwaliteiten. Toch zijn het niet dit soort partijen ansich die de muziek zo laten sprankelen, het is juist de uitgekiende wijze waarop het kolossale en de ruimtelijkheid met elkaar verstrengeld zijn. Noem het transparante bombast.“Realm Of Shadows” is, hoe kan het ook anders, gezegend met een schitterende productie welke door Klazinga samen met medebandlid Koopman wijselijk zelf is gedaan. De muziek is kristalhelder neergezet en zit vol dynamiek en dat wordt nog eens versterkt door de magistrale mastering die Bob Katz (USA – grammy winnaar) aan de plaat heeft meegegeven.

De chemie tussen de heren Knigt Area is groot. Het feit dat de band sinds enkele jaren tot vijftal gereduceerd is, werpt hier zeker haar vruchten af. De band klinkt dan ook ongekend hecht en een ieder geeft elkaar er enorm de ruimte, maar op “Realm of Shadows” is het toch vooral zo halleluja  omdat de muziekanten er het beste bij elkaar naar boven halen.

Zo kan de prachtige zanglijn van opener Ethereal alleen maar zo intrigerend zijn omdat deze compositie zo onnoemelijk wil deugen. Mooi Genesis-achtig toetsenspel maakt dit midtempo nummer weliswaar zeer herkenbaar,toch is het een wat gewaagd begin zo met zijn vele wisselingen. Het  complexe nummer blijkt toch perfect de aandacht te trekken. De weg naar het andere materiaal is er netjes mee geplaveid. In Antagony gaat het er heel wat steviger aan toe. Daar waar in Ethereal de zang nog profiteert van een goede compositie, is het in Antagony net  andersom. Op een pulserende ondergrond van gitaar en bas is zanger Smit uitbundig bezig met een haast hardrock-achtig effect. Het klinkt uitstekend evenals die formidabele gitaarsolo en dat Dream Theater-achtige slot.

“Realm of Shadows” kent een grote variëteit aan nummers zonder dat het album daardoor versnipperd overkomt. Daar zorgt het typische Knight Area geluid wel voor, een geluid dat nergens voor wil wijken. Ook in de wat mildere tracks als het luchtige Two Of A Kind en de gloedvolle ballad Realm Of Shadows klinkt de band onmiskenbaar Knight Area. Als de band iets fantastisch kan, dan is het wel ontketend zijn. Neem het eerder genoemde Antagony, het instrumentale Momentum of het opzwepende A Million Lives en ga mee in hun vlucht. Eigenlijk houdt Knight Area je 54 minuten lang uit de realiteit. Het slotnummer is er eentje van exceptionele schoonheid, wat een ongekend gave melodie!

Vele albums binnen het progressieve genre hebben de naam een groeibriljant te zijn, maar “Realm Of Shadows” is dat absoluut niet. Dit is een album dat je overrompelt en als je het één keer hebt gehoord wil je nog maar één ding: luisteren, luisteren, luisteren.

Dick van der Heijde

Bestel deze cd rechtstreek bij Discorder.