Magnum

Brand New Morning

Info
Uitgekomen in: 2004
Label: SPV
Website: www.magnumonline.co.uk
Tracklist
Brand New Morning (6:18)
It's Time To Come Together (4:37)
We All Run (4:54)
The Blue And The Grey (5:53)
I'D Breathe For You (6:27)
The Last Goodbye (6:28)
Immigrant Son (5:36)
Hard Road (5:21)
The Scarecrow (9:50)
Al Barrow: bas
Tony Clarkin: gitaar
Bob Catley: zang
Harry James: drums
Mark Stanway: toetsen
Livin' The Dream dvd (2005)
Brand New Morning (2004)
Breath Of Life (2002)
The Last Dance (1996)
Sleepwalking (1995)
Rock Art (1994)
The Spirit (1991)
Goodnight L.A. (1990)
Wings Of Heaven (1988)
On A Storytellers Night (1984)
The Eleventh Hour (1982)
Vigilante (1986)
Chase The Dragon (1982)
Marauder (1980)
Magnum 2 (1979)
Kingdom Of Madness (1978)

In 1996 neemt Magnum afscheid van het firmament met de live-dubbelaar “The Last Dance”. Twintig jaar lang heeft de band uit Birmingham haar fans verblijd met een mix van pomprock, AOR en melodieuze hardrock. Gedurende die tijd, waarin de nodige bezettingswisselingen hebben plaatsgevonden, verschijnt een hele rits studioplaten en live-albums die onderling zeer sterk inwisselbaar zijn. Daarin zit juist de kracht van Magnum en tevens ligt daarin nou net de reden waarom sommigen deze alles behalve progressieve band niet hoeven.Na het afscheid van Magnum richten zanger Bob Catley en gitarist Tony Clarkin de band Hard Rain op. Deze is echter geen al te lang leven beschoren en Catley gaat het solopad op. Ondertussen levert hij die fantastische bijdragen aan “Jabberwockey” en “Hound Of The Baskervilles”, de beide concept-cd’s van Clive Nolan en Oliver Wakeman. Maar dan, na zes jaar, laat Magnum weer van zich horen met de comeback-cd “Breath Of Life”. Het is dan inmiddels 2002 en het is verbluffend hoe naadloos die cd aansluit bij het vroegere materiaal. Met de allernieuwste schijf, “Brand New Morning”, overklast de band zichzelf bijna. De heren leggen de lat in ieder geval regelmatig op gelijke hoogte met albums als “On A Storyteller’s Night” en “Wings Of Heaven”.

Kenmerkend voor het bandgeluid is de warme, dikke laag toetsen die om de hoekige gitaarpartijen van Clarkin heen is gedrapeerd. De warmte op deze cd heeft zoveel uitstraling dat het album eigenlijk beter in de winter had kunnen uitkomen. Nummers als We All Run en het op akoestische slaggitaar steunende The Blue And The Grey hebben die onmiskenbare gloed waarbij je je hoe dan ook behaaglijk zal voelen. Het titelnummer dat de cd opent heeft die heerlijke sfeer al. Het hele album blijkt er overigens in te zijn ondergedompeld. De opener is één brok kracht met ferme riffs die afgewisseld worden met midtempo refreinen en orkestrale passages die Mark Stanway aan zijn synthesizer ontlokt. Opmerkelijk is dat Clarkin daar waar hij de ruimte krijgt voor een solo, hij juist alleen de zangmelodie overneemt. Hij speelt echter met zoveel timing en zo’n geweldig geluid dat dit zeer aanstekelijk is. It’s Time To Come Together is een piano-gedreven rocker. Op zich is dit een weinig spectaculair stuk, ware het niet dat Harry James, de nieuwe drummer, dit nummer voorziet van enkele briljante breaks. De man die voorheen zijn kunnen aan landgenoten Thunder toevertrouwde, heeft een lekkere, overtuigende mep waardoor zijn vaak recht-toe-recht-aan figuren de boel enorm opzwepen.

Alhoewel met name het titelnummer en The Blue And The Grey verheugend goed zijn, gaat het album halverwege pas echt lekker lopen, zoals met het typische Magnumstuk I’D Breathe For You. De krachtige gitaarakkoorden en dito accenten uit het begin monden uit in een nummer dat laat horen dat Magnum de onbetwiste vaandeldrager is van de pomprock. De intro van The Last Goodbye staat in schril contrast met dat van het nummer ervoor. Het prachtige pianospel hier is echter slechts stilte voor de storm, want The Last Goodbye ontpopt zich tot een bruisende aangelegenheid met wereldse zang. Die Bob Catley heeft echt een fenomenale rockstem en het is dan ook goed voor te stellen waarom hij ooit in beeld was bij Black Sabbath om Ozzy Osbourne daar te vervangen.

“Brand New Morning” doet regelmatig terugdenken aan de jaren ’80 en dat is ook niet zo verwonderlijk want daar liggen immers de hoogtijdagen van de band. De melodieën, vooral die van de zang, brengen vaak de Deep Purple-lp uit die tijd “House Of Blue Light” in herinnering en dat is niet verkeerd. Het ongebreidelde enthousiasme van bijvoorbeeld Hard Road refereert trouwens sterk aan die andere Purple-plaat “Purpendicular”. Hard Road zou met wat uitbreiding van de strijkersklanken en de koortjes de perfecte afsluiter van dit album zijn. Daar slaagt het negen minuten durende The Scarecrow waar de cd nu mee eindigt niet helemaal in. Het is een niet onaardig nummer met fraai basspel en een verrassende wending tot slot. Helaas spettert het niet zoals de acht voorgangers.

Magnum is bezig met een goede comeback waarbij het opmerkelijk is dat de band nog steeds niet op de automatische piloot vaart. “Brand New Morning” klinkt dan ook fris en gedreven. De fans kennen het motto al jaren: Magnum? Dat is pompen of verzuipen.

Dick van der Heijde

CD:
Koop bij bol.com

2LP:
Koop bij bol.com

Send this to a friend