RushAlbum

Een luid gejuich klonk uit duizenden kelen, volwassen mannen vielen elkaar in tranen in de armen en spontane volksfeesten ontstonden op het moment dat platenmaatschappij Warner Music / Atlantic bekend maakte dat het derde deel uit de ‘Rush Best Of’ serie “Retrospective” uit zou komen. Alle hits uit de periode tussen 1989 en 2008, zijn op één plaat geperst. Het kan niet mooier, dit is waar de muziekwereld op gewacht heeft.

Veertien nummers van het Canadese powertrio zijn op “Retrospective 3” terecht gekomen. Deze veertien liederen zijn oorspronkelijk onderverdeeld over de platen “Presto” (1989, twee nummers), “Roll The Bones” (1991, vier nummers), “Counterparts” (1993, drie nummers), “Test For Echo” (1996, een nummer), “Vapor Trails” (2002, twee nummers) en “Snakes & Arrows” (2007, twee nummers). De op deze cd te beluisteren Rush-werkjes zijn op drie composities na allemaal de standaard album versies. Van One Little Victory en Earthshine die van het erg rauwe album “Vapor Trails” afkomen is een nieuwe mix gemaakt, hetgeen niet geheel onverwacht is. Verwacht hier overigens niet al te veel van, het geheel is enkel iets warmer gemaakt. De andere verandering komt op naam van het van oorsprong op het wisselvallige “Roll The Bones” album staande Ghost Of A Change. Er is voor gekozen om een live versie – opgenomen tijdens de Snakes & Arrows tour in Atlanta – op dit album te plaatsen.

Natuurlijk staan er prima tot zeer goede liedjes op deze cd maar deze gedijen toch beter in de originele albumcontext. Dus eigenlijk niets nieuws onder de zon en daardoor is deze ‘Best Of’ een overbodige release, waar behalve een enkele fanaat niemand iets bijzonders aan zal beleven.

Alhoewel… Blijkt er ineens nog een schijfje in de verpakking te zitten. Een dvd nog wel, met alle videoclips uit de periode 1989 en 2008! De TMF’s en MTV’s van deze wereld hebben waarschijnlijk nog nooit van Rush gehoord, dus er is een grote kans dat je de tien videoclips nog nooit eerder gezien hebt. Omdat dit klaarblijkelijk nog niet genoeg was, heeft de platenmaatschappij er voor gekozen om naast de videoclips nog een aantal live opnames en wat extra’s op de dvd te zetten. Zo wordt een dode mus ineens een springlevende zwaluw en kan het kijkplezier beginnen!

Als je er vanuit gaat dat de dvd dezelfde nummers bevat als de cd dan kan je bedrogen uitkomen. Je komt op de dvd slechts vijf nummers tegen die ook op de cd te vinden zijn. Blijkbaar staan de heren tegenwoordig niet meer zo achter de single keuzes van dat moment. Ondanks dat de band nooit een hit scoorde en een dure videoclip niet door de clipstations gedraaid werd en dus eigenlijk weggegooid geld is, is dit niet te merken op het merendeel van de videoclips. Het zijn vrijwel allemaal zeer professionele clips waar toch een behoorlijk budget aan uitgegeven moet zijn.

Opvallend is dat vrijwel alle clips wel enigszins aan dezelfde voorwaarden voldoen. Dat wil zeggen, vrij donker opgenomen. De band is in clip prominent in beeld, veelal spelen tieners (vooral mannelijke) de hoofdrol in de clip en het mini verhaal speelt zich vaak af in en rond een schoolgebouw. Verwacht geen hap-slik-weg producties, want voor veel vrolijkheid blijkt geen plaats. Grote uitzondering is het nummer Superconductor van het album “Presto”. Dit nummer is voor Rush begrippen al zeer matig, maar de zogenaamd grappige, maar vooral knullige, videoclip maakt dat er niet beter op. Hoewel het idee best aardig is (een live publiek komt al zappend allerlei entertainers tegen, waaronder vaak Rush dat ook het grootste applaus krijgt), is de uitvoering niet zo heel geslaagd. Gelukkig is dit de enige negatieve uitzondering en kan je verder in alle donkerte genieten van prima in elkaar gedraaide videoclips van onder andere The Pass, Far Cry, Stick It Out en Nobody’s Hero.

Naast de tien videoclips is er op het reguliere gedeelte ook nog plaats voor een trio live nummers, afkomstig van de eerder uitgebrachte live dvd “R30”. De meeste fans hebben dit werkje al lang in huis, die zullen hier dus niet extreem warm van worden. Natuurlijk zijn de live uitvoeringen van The Seeker (cover van The Who), Secret Touch en Resist goed, maar als ze al op reguliere wijze op de markt zijn gebracht, is het toch jammer ze hier weer te vinden. Wel origineel is het kopje ‘Extra’s’. In deze sectie bevindt zich om precies te zijn één item. Een integraal verslag van het bezoek van de band bij de Amerikaanse tv-serie The Colbert Report. Dit is een soort David Letterman / Jay Leno achtige show. Dat komt neer op een presentator die belangrijker is dan zijn gasten en elke halve minuut moet er minimaal een grap voorbij komen. Op zich is het wel aardig al hebben de vragen een hoog onderbroekenlol gehalte – “Wat is je favoriete kleur” – en zijn de antwoorden van Rush erg kort – “blauw”. Gelukkig mag Rush ook nog een live versie van de Amerikaanse radiohit Tom Sawyer ten gehore brengen wat het geheel natuurlijk nog leuker maakt. Al heeft de presentator van dienst ook hier weer een opspelend ego, want hij eist alle aandacht tijdens het optreden op.

De cd versie van deze ‘Best Of’ is dan helaas overbodig, de bijgevoegde dvd maakt gelukkig een hele hoop goed. De keuze of tien aardig tot zeer aardige videoclips en een live versie van Tom Sawyer genoeg redenen zijn om dit pakketje aan te schaffen, laat ik echter helemaal aan u over.

Sander Kok