Rock Ittervoort 2011

1 april, C.C. de Mortel, Ittervoort

Info
Website Sun Domingo: www.sundomingo.com
MySpace Sun Domingo: www.myspace.com/sundomingo

Website Pure Reason Revolution: www.purereasonrevolution.co.uk
MySpace Pure Reason Revolution: www.myspace.com/purereasonrevolution

Website The Pineapple Thief: www.pineapplethief.com
MySpace The Pineapple Thief: www.myspace.com/thepineapplethief
Locatie
Cultureel Centrum de Mortel in Ittervoort
Sun Domingo:
Kyle Corbett: zang, gitaar
Edgel Groves Jr.: gitaar, zang
Daniel Gordon: basgitaar, zang
Richie Torrance: Drums

Pure Reason Revolution:
Chloe Alper: zang, toetsen, basgitaar, gitaar
Jon Courtney: zang, gitaar, toetsen
Paul Glover: drums
Jamie Willcox: gitaar, toetsen, zang

The Pineapple Thief:
Keith Harrison: drums
Steve Kitch: toetsen
Bruce Soord: zang, gitaar
Jon Sykes: basgitaar
Sun Domingo:
Bound By These Rings
For Only You
Anymore
It's Happening Now
I'm Afraid Of Americans (David Bowie cover)
Till Than We Wait
Mad Maze

Pure Reason Revolution:
Blitzkrieg
Les Malheurs
Black Mourning
Valour
Deus Ex Machina
Fight Fire
AVO
Bullits Dominæ
The Intention Craft
Bright Ambassadors Of Morning

The Pineapple Thief:
God Bless The Child
3000 Days
Wake Up The Dead
Different World
All You Need To Know
My Debt To You
Counting The Cost
Part Zero
Preparation For Meltdown
Show A Little Love
So We Row
Too Much To Lose
Nothing At Best
Snowdrops

Het lijkt natuurlijk wat onhandig en quasi grappig wanneer je een minifestival organiseert op 1 april… Toch heeft de organisatie van Rock Ittervoort helemaal niet grappig willen doen maar juist iets gedaan wat meer organisatoren (voor zover mogelijk) zouden moeten doen. En dat is wanneer je een concert of minifestival als dit wilt organiseren je eerst even de concertkalander en – agenda raadpleegt. Oorspronkelijk was deze vijfde editie van Rock Ittervoort gepland voor 15 april 2011, ook dag 1 van het driedaagse iO pages festival. Het was een goede reden om Rock Ittervoort twee weken naar voren te schuiven.

Nadat de eerste drie edities van dit gezellige minifestival qua bezoekersaantallen een stijgende lijn te zien gaven, viel de belangstelling in 2010 tegen. Voor deze editie moest dan ook alles uit de kast worden gehaald om zoveel mogelijk liefhebbers naar De Mortel in Ittervoort (gelegen tussen Eindhoven en Roermond) te lokken. Met nieuwe en verfrissende groepen als The Pineapple Thief en Pure Reason Revolution werd daarbij slim gegokt op jonger publiek. In deze opzet is de organisatie maar gedeeltelijk geslaagd. Aan de ene kant waren er meer (en ook jonge bezoekers) dan in 2010, aan de andere kant valt met het aantal van nog geen 150 betalende bezoekers te bezien of er in 2012 een zesde editie komt. Ondanks deze perikelen beleefde Rock Ittervoort deze avond een noviteit, want Sun Domingo werd als derde groep aan de line-up toegevoegd.

Sun Domingo

De uit Atlanta, Verenigde Staten, afkomstige band had een weekend eerder nog gespeeld tijdens de Marillion Conventie en was speciaal voor Rock Ittervoort in ons land (lees op de terrassen van Maastricht) blijven plakken. In eigen land heeft Sun Doningo inmiddels een reputatie als live band opgebouwd. In Europa kreeg men de kans zich als voorprogramma van Marillion en The Pineapple Thief te profileren. Deze avond deed de groep – met alle respect – dienst als opwarmer voor de twee latere optredens. En in deze opzet is Sun Domingo goed geslaagd. Al snel bleek dat dit kwartet zich op het podium als een vis in het water voelt. Zanger/gitarist Kyle Corbett zingt niet alleen goed maar praat de nummers vlot aan elkaar en blikvanger Edgel Groves Jr. kreeg zijn lach gedurende het hele optreden niet van zijn gezicht. De kleine en energiek drummende Richie Torrance en degelijk bassende Daniel Gordon hielden de frontmannen goed in het gareel. De drie kwartier speeltijd die Sun Domingo werd gegund, werd vrijwel volledig gevuld met nummers van het eerste studioalbum “Songs For End Times”. Opvallend, want de groep bracht al eerder twee live-albums uit, wat bevestigt dat we met een echte live-band te maken hebben.

Zoals de bandnaam al doet vermoeden klinkt de muziek vrolijk en zonnig wat al snel op het publiek oversloeg. Ondergetekende kende de muziek van Sun Domingo niet en smaakte het genoegen daarmee in de soundcheck voorafgaande aan het optreden voor het eerst kennis te maken. Daarvoor verantwoordelijk was het aanstekelijke It’s Happening Now wat ook tijdens het optreden werd gebracht. De muziek van Sun Domingo heeft eigenlijk weinig te maken met progressieve rock. De spaarzame toetsen die we hoorden kwamen van een tape. Verder wordt de groep met de term ‘opwarmer’ ernstig tekort gedaan. Het neemt allemaal niet weg dat we van Sun Domingo in Nederland ongetwijfeld meer gaan horen.

Kyle Corbett

Pure Reason Revolution

Behoorlijk vermoeid van het reizen betrad het Britse Pure Reason Revolution het podium voor een optreden wat toch nog anderhalf uur zou duren. De eerste elektronische geluiden en beats van Blitzkrieg zette de zaal gelijk op scherp. Het is gewaagd om met dit meest controversiële nummer van “Hammer And Anvil” van start te gaan, maar het pakte uitstekend uit. Het waren in eerste instantie Chloe Alper,  Jon Courtney en Paul Glover die het podium opkwamen. Enkele minuten later sprong Jamie Willcox, met cap en broek-op-half-zeven, als een duvel uit een doosje het podium op om met enorme armzwaaien en gevoel voor show zijn brute gitaarakkoorden de zaal in te blazen. Met dit nummer was de toon gelijk gezet en volgde een show waarbij het moeilijk was om niet stil te blijven staan. In het vervolg van het optreden werd een mix gespeeld van nummers van de laatste twee albums “Hammer And Anvil” en “Amor Vincit Omnia”.

Chloe Alper

Regelmatig wisselden de groepsleden van instrument en werd het ene nummer gespeeld met drie gitaristen en drums en werd op het volgende nummer de basgitaar ingewisseld voor zware en donkere elektronische beats uit twee synthesizers. Daarbij hadden de groepsleden meer oog voor elkaar en hun instrumenten dan de zaal. Vooral Chloe Alper had het druk met het wisselen van instrumenten en het bedienen van haar kleine synthesizer. Na drie kwartier werd, met enige verbazing in de zaal tot gevolg, het laatste nummer AVO aangekondigd en gespeeld. Na enkele minuten kwam de groep terug op het podium voor het tweede deel van het optreden. Daarin werden alleen nummers van het eerste album “The Dark Third” gespeeld met als meest bekende Bright Ambassadors Of Morning. De energie die Pure Reason Revolution met dit strakke optreden genereerde zal wellicht voor een half jaar genoeg zijn om in Ittervoort de verlichting te laten branden…

Jon Courtney

The Pineapple Thief

Om exact 22.45 uur was het tijd voor Bruce Soord met zijn The Pineapple Thief (vergeet ‘The’ niet). In alles was duidelijk dat het in deze groep maar om één persoon draait en dat is Bruce Soord. Ere wie ere toekomt, want wat hij deze avond liet horen en zien was een genot voor oor en oog. De Bruce Soord show werd ondersteund door een strak drummende Keith Harrison, een nuttige Steve Kitch op toetsen en een door zijn grote koptelefoon getooide koddig uitziende Jon Sykes op basgitaar. Dit trio stelde zich geheel in dienst van ‘de grote leider’. Vanzelfsprekend werden nummers gebracht van het meest recente album “Someone Here Is Missing”, maar The Pineapple Thief kan inmiddels putten uit een ruim arsenaal aan albums. Hoe fraai begon het optreden dan ook met God Bless The Child van het meest persoonlijke Bruce Soord-album “Little Man”. Geconcentreerd speelde en zong Soord waarbij hij zichtbaar liet blijken plezier te hebben in dit optreden. Natuurlijk klinkt de muziek als een mengeling van Radiohead en Porcupine Tree, maar Soord weet daar met veel gevoel en een enorme drive zijn ziel en zaligheid aan te verbinden. Is hij naast en achter het podium een rustige en haast timide persoon, op het podium komt zijn ware aard naar boven en weet hij die gedreven aard over te brengen op het publiek.

Bruce Soord

Naast nummers van “Somewhere Here Is Missing” en “Little Man” kwamen ook “Tightly Unwound” en zelfs “Variations On A Dream” uit 2003 aan bod. Het maakte dit optreden tot een galavoorstelling die voor mij de bevestiging was dat deze band te groot is om als voorprogramma te dienen voor het omhoog geschreven Blackfield…

Bruce Soord-2

Voor het vijfde achtereenvolgende jaar was het één avond rocken geblazen in het doorgaans rustige Ittervoort. Helaas staat als veel andere muzikale initiatieven ook Rock Ittervoort onder druk en is het niet zeker of er in 2012 een zesde editie komt. Met de inzet van de organisatie, het hardwerkende personeel en het enthousiasme van het publiek, heb ik er alle vertrouwen in dat dit wel goed komt.

Hans Ravensbergen
Jaak Geebelen (foto’s)

Send this to a friend