Geboortejaar:
1977

Wat doe je bij Progwereld en sinds wanneer:
Recensent vanaf september 2023.

Door welk album leerde je de prog kennen en in welk jaar:
Tijdens de jaren ’90 verschoof mijn smaak geleidelijk van het grunge-gebeuren richting metal, maar ik miste daar naar verloop van tijd een uitdaging als luisteraar. Toen ik in 1998 (op basis van nota bene een artikel in de Veronica-gids…) Ayreon’s “Into the Electric Castle” hoorde, ging er een muziekwereld voor me open. En wat een jaar voor prog en progmetal! Ik maakte binnen een paar weken kennis met “Tyranny” (Shadow Gallery), “The Visitor” (Arena),  “Twilight in Olympus” (Symphony X), “Clone” (Threshold), en had mijn plekje in het muzikale universum definitief gevonden.

Als ik nog maar naar vijf albums mocht luisteren, dan koos ik voor:
Eentje uit elk van de voorgaande vijf decennia dan maar:
Queen – II (1974)
Marillion – Clutching at Straws (1987)
Opeth – Still Life (1999)
Pain of Salvation – Remedy Lane (2002)
The Dear Hunter – Act IV: Rebirth in Reprise (2015)

Wat is je favoriete progalbum van Nederlandse komaf:
Ayreon – Into the Electric Castle (1998)

Beste album van 2022: Arena – The Theory of Molecular Inheritance
Beste album van 2021: Teramaze – Sorella Minore
Beste album van 2020: Cryptex – Once Upon a Time
Beste album van 2019: Cellar Darling – The Spell
Beste album van 2018: Michael Romeo – War of the Worlds, pt. 1

Progconcert dat het meeste indruk heeft gemaakt:
Eén concert is “too cruel a rule”, maar als ik er drie mag noemen:
Ayreon – Electric Castle Live & Other Tales – 013 (2019)
Pain of Salvation, Kingcrow – Melkweg (2018)
Progressive Nation (Opeth, Dream Theater, Bigelf) – Ahoy (2009)