TrojkaAlbum

Altijd weer bijzonder als een nieuwe generatie voor progressieve rock kiest. Dat geldt zowel voor jonge mensen die de muziek ontdekken als voor jonge muzikanten die heel bewust voor dit genre gaan. Zo blijft het genre fris en doet niet de laatste het licht uit. Bij sommigen van die nieuwe bands druipt de potentie er vanaf. Het uit Noorwegen afkomstige trio Trojka is zo’n formatie.

Gjert Hermansen, Simon Kverneng en August Riise maken al samen muziek vanaf hun 15^e jaar. Ze delen één passie en dat is Emeron, Lake & Palmer. In het korte interview dat ik met de band had omschrijven ze hun muziek als ‘muziek die de avontuurlijke energie van 70’s progrock en de aanstekelijkheid en melodieën van pop combineert’. Ik had het niet beter kunnen omschrijven.

Het trio maakt deel uit van een scene die sterk groeiende is in Noorwegen. Opvallend hoeveel creativiteit en inventiviteit uit die hoek komt de laatste tijd. Denk aan bands als Airbag, Oak, Seven Impale en creatieve geesten als Mattias Olsson en Bjorn Riis. De platenlabels Karisma en Apollon zijn hier de drijvende kracht achter.

Ik heb dit album “Tre Ut”, dat ‘uitstappen’ betekent, met stijgende verbazing beluisterd. Razend knap hoe dit trio twintigers zulke geweldige muziek kan maken. Het geheel klinkt vintage en retro en tegelijk ook fris en modern. Hun eerste album “I Speilvendthet” deed wat meer experimenteel aan met jazz- en fusioninvloeden en blaasinstrumenten. Op dit album klinkt het geheel meer compact en is het wat meer toegankelijk. Ik moet bij vlagen aan de muziek van Mew denken, maar ook aan King Crimson en Emerson, Lake & Palmer.

Een andere grote plus is dat ze in het Noors zingen. Dat klink lekker eigenwijs. Alle drie de mannen beschikken ook nog eens over een uitstekende zangstem. August Riise weet wel raad met zijn toetsenarsnaal. Ik hoor van alles voorbij komen. Scheurend, ruig, vuig, vurig of juist typisch neo-prog (Forbi Mørket, geweldig!). Op elke track speelt hij een hoofdrol, zonder egotripperij. Simon Kverneng vlecht de meest smakelijke baspartijen door het geheel. Luister maar naar het geweldige Orkan of het sfeervolle Fly. Het drumspel van Gjert Hermansen is verfrissend en inventief.

In mijn interview met de band zegt Gjert Hermansen: “Een van onze doelen is om muziek te maken die aanstekelijk is, soms dansbaar – maar waarbij de luisteraar niet altijd precies begrijpt waarom. We houden ervan om dit element van speelsheid en onvoorspelbaarheid in onze muziek te stoppen”. Het omschrijft mijn gevoel bij hun muziek. Het is geen vrolijke muziek zoals bijvoorbeeld van Moon Safari, maar ik word er wél vrolijk van. Het is allemaal zo aanstekelijk. Modern en retro tegelijk, maar met groot respect voor de grote progbands uit het verleden.

Een band die gehoord moet worden. Deze jongens verdienen onze steun! Beluister hun muziek (op hun Soundcloud, via Spotify of Progstreaming) en koop dit album. Ik voorspel een grote toekomst voor dit trio. Lang leven de nieuwe generatie proggers!

Maarten Goossensen