80 seconden

Al een paar keer had ik het nieuwe album van Kaprekar’s Constant, “The Murder Wall” beluisterd, zo hevig aanbevolen door collega Ralph Uffing. En hij heeft gelijk, een uiterst genietbaar brok muziek. Maar wie schetst mijn verbazing als ik, separaat van dit album, een extra track lijk te ontdekken: Years To Perfect, door Kaprekar’s Constant & Judie Tzuke. Je kent dat wel: door een extra ‘tag’ wordt het nummer als het ware ‘ontkoppeld’ van de rest. Het nummer duurt maar 2 minuten en 30 seconden en de zang start pas na ca. 1 minuut en 10 seconden, dus slechts een krappe anderhalve minuut zuivere speeltijd voor de voormalige diva.

Judie Tzuke, leeft die nog?! Mijn gedachten gaan in no time terug naar eind jaren ‘70, begin ‘80. De symfo krijgt het moeilijk, mede door de punk, en ik ben op zoek naar wat anders. Ik ontdek de Amerikaanse power(prog) rock van o.a. Journey, Foreigner, Boston en aanverwanten. Maar ook de oer-Britse Judie Tzuke en haar band. Een mix van power rock en ballads van deze goed uitziende blondine met haar emotionele, wat ‘mistige’ stem. Het leek wel alsof haar vocale bijdrage op een verlaten plek in de opnameruimte werd opgenomen, ergens ver weg in mist. Er waren in die tijd wel meer krachtige vrouwen, denk aan Ann en Nancy Wilson (Heart) en Kate Bush, maar ook Annie Lennox, Chrissy Hynde, Pat Benatar en Stevie Nicks pasten in dat straatje. Maar Judie Tzuke stal toch wel mijn hart. In eerste instantie door haar muziek, maar toch ook door haar verschijning. De muziek paste prima in het tijdsbeeld, met melodieuze rock, tapijten van synthesizers, stevige drums en verrassende gitaarsoli. Met daarnaast de prachtige, bijna mystieke stem van de bandleider. Met de tophit Stay With Me Till Dawn als hoogtepunt.

Haar carrière verliep met horten en stoten, er waren meer diepte- dan hoogtepunten, zoals dat wel meer gebeurd in de rock scene. Maar ze kwam steeds weer bovendrijven. Ongeveer 25 studio albums zagen het levenslicht plus een aantal live registraties. Inmiddels is Tzuke (66) redelijk succesvol: met haar leeftijdgenoten Beverley Craven en Julia Fordham heeft ze een trio wat regelmatig optreedt en ook albums uitbrengt. Veelal in het genre gevoelige luisterliedjes, luister maar eens naar “Woman to Woman” uit 2018. Eind dit jaar staat zelfs een tournee op het programma in middelgrote zalen door het hele Verenigd Koninkrijk heen. Fijn dat ze eindelijk de waardering krijgt die ze verdient, na al die jaren in de muziek business. Ondertussen heeft ze ook nog eens kanker overwonnen.

Grappig dat een ‘los’ nummer met slechts 80 seconden zang zoveel bij mij losmaakt, een trip down memory lane. Misschien wordt het tijd om mijn ‘guilty pleasure’ eens af te stoffen…

Met dank aan Kaprekar’s Constant.