Een opvallend artikel in de zojuist verschenen editie van het invloedrijke muziektijdschrift OOR: een soort van excuusbrief voor alles wat het blad aan onrecht heeft aangedaan.

Men biedt, op een ironische wijze, excuses aan voor alles wat er verkeerd gegaan is. Of wat men veronderstelt dat de lezer denkt dat er verkeerd gegaan is. En dat is nogal een lijstje geworden. Althans volgens de schrijver van het artikel, hoofdredacteur Erik van den Berg. Zo verontschuldigt hij zich voor het feit dat er een behoorlijk aantal albums en concerten niet voor een recensie in aanmerking kwam. Of het feit dat mensen meenden dat de recensent van dienst ‘zeker bij een ander concert was’. Het woord ‘afzeikrecensie’ komt zelfs voorbij. Misschien een nieuw woord voor de Van Daele in 2023?

Ook blijken lezers het niet eens te zijn met, daar komt ‘ie weer, de eindejaarslijst, met name het ontbreken van de nieuwe Marillion wordt blijkbaar als een doodzonde gezien door bepaalde briefschrijvers. Niets nieuws onder de zon.

Diezelfde eindlijst blijft een bron van ergernis, in dit geval ook het moment van verschijnen, ergens halverwege de maand december. Want dan mis je de meesterwerken die nog verschijnen in de resterende weken. Tja…. Men besluit op humoristische wijze door zelfs excuses aan te bieden voor het hele stuk, wat volgens de schrijver met behulp van ChatGPT is geschreven op basis van de trefwoorden ‘recensies’, ‘zuur’ en ‘sorry’. Grappig maar tegelijkertijd ernstig. En bovenal herkenbaar. Want hier blijkt maar weer dat wij als kleine Progwereld (hoewel..) in vergelijking met het grote betaalde medium OOR niet zoveel afwijken.

Ook wij worden regelmatig geconfronteerd met ontevreden lezers/bezoekers van onze site die zich afvragen hoe wij in hemelsnaam het laatste album van band X vergeten zijn te recenseren. Of waar wij waren toen band Y eindelijk weer eens optrad in Nederland. En waarom we toch die ene zanger met een gillend speenvarken vergelijken. Hoe komen we erbij om de nieuwe van band Z op de hoogste trede van ons eindejaarslijstje te zetten. Of juist helemaal niet op te nemen.

Tot zover de parallellen tussen het grootste en oudste muziekmagazine van Nederland en een kleine maar gerespecteerde website op het gebied van progressieve rock. Want er zijn wel degelijk verschillen. Zo zullen wij nooit, maar dan ook nooit ChatGPT te hulp roepen. Ook niet voor de grap. Bij ons neemt Marillion wel degelijk een belangrijke plek in op de jaarlijstjes. En wij gaan al helemaal geen excuses aanbieden voor alles wat we wel of niet schrijven. Zo, al weer een column op een OOR na gevild.

‘De recensent was inderdaad bij een ander concert’