Op de kop af vijf jaar geleden, in november 2015, mocht ik toetreden tot het illustere groepje recensenten wat op vrijwillige basis voor de gerenommeerde website Progwereld werkt. Ik had enige ervaring op dit gebied, schreef al enkele jaren voor de website van een vriend, concertverslagen en albumrecensies, maar dat was natuurlijk peanuts vergeleken bij Progwereld. Ik zeg ook met opzet ‘mocht’: een toetredings-examen diende te worden afgelegd en na kort overleg viel de keuze op de Mike Oldfield ode van Rob Reed, “Sanctuary”. Kennelijk viel mijn schrijfseltje in goede aarde, want mijn stukje werd gepubliceerd en voordat ik het wist was ik onderdeel van het team.

Ik startte in eerste instantie als schrijver van albumrecensies, maar ik kon me al snel wijden aan datgene wat ik het liefste doe: concertverslagen schrijven. Er gaat namelijk niets boven een live-optreden: de anticipatie, de energie, de rauwe versies van het studiomateriaal, de saamhorigheid tussen de fans, ik vind het nog steeds top. Ik heb zelfs nog enige tijd de foto’s verzorgd als de fotograaf-collega niet aanwezig kon zijn. Daarnaast begon ik ook met het schrijven van de helaas noodzakelijke overlijdensberichten en heb ik de eervolle taak gehad om een aantal van mijn favoriete musici te mogen interviewen. Dat laatste is nog een hele toer kan ik je vertellen: voor een interview van circa een half uur (meer tijd wordt ons niet gegund) ben ik in de regel zo’n 4 tot 5 uur kwijt aan voorbereiding, uitwerking en vertaling, oef! Maar het is tegelijkertijd onvergetelijk om grootheden als Steve Howe en Steve Hackett te mogen spreken. Sinds enige tijd wijd ik me ook met veel plezier aan het schrijven van columns, met name om te oefenen om wat korter van stof te zijn ;). Bovendien heb ik recent het schrijven van boekrecensies weer opgepakt, interessant werk. Als kers op de taart heb ik, door de Progwereld connectie, tot twee keer toe als gastheer/presentator mogen fungeren van het befaamde Progdreams Festival in de Boerderij in Zoetermeer.

Soms wordt het allemaal een beetje teveel, mijn collega’s zullen dit onderschrijven. We zijn zo gefocust op het op tijd inleveren van ons stukje en het beluisteren van de onophoudelijke stroom aan nieuwe albums dat er weinig tijd meer overblijft om van andere muziekgenres te genieten. Dan treedt er een soort van prog-moeheid op en moet je af en toe een beetje afstand nemen en weer eens luisteren naar al die andere geweldige muziek uit heden en verleden. Want, en dit kan als een verrassing komen voor ons en jullie, ons lezerspubliek: er is leven buiten de prog, ja echt!

We zijn vijf jaar verder en ik heb inmiddels ca. 200 bijdragen mogen leveren. Na al die jaren ben ik nog steeds trots en vind ik het een eer om deel uit te maken van het selecte groepje prog scribenten, hoewel de samenstelling door de jaren wel enigszins gewijzigd is. Dit stukje is dan ook een ode aan mijn collega’s: recensenten, fotografen, (nieuws)redacteuren, correctors, uploaders en met name hoofdredacteur en oprichter van de site, Maarten Goossensen. En ik ga ervan uit nog vele jaren te mogen bijdragen aan het leesplezier van jullie, de gewaardeerde bezoekers van onze onvolprezen website. Op naar de volgende vijf jaar!