Het volwaardige album “The Awakening” van het Franse Esthesis maakte diepe indruk op mij. Voor mij was deze formatie totaal onbekend. Dus ik zocht contact met Aurélien Goude en legde hem de volgende vragen voor. 

Je bracht pas een nieuwe cd uit. Vertel er eens kort wat over. Wat is het thema en hoe kwam de plaat tot stand?
Ons nieuwe album “The Awakening” gaat over de notie van identiteit (ontluiken, zoektocht naar en het verlies van identiteit). Dit zijn universele kwesties en het was belangrijk voor mij om erover te schrijven. We wilden dat elk liedje aanvoelde als een film, met verschillende sferen en emoties. We leven in een samenleving met toenemende identiteitskwesties. In een liefdesrelatie kunnen we ons bijvoorbeeld soms afvragen of we wel echt onszelf zijn. Dit is ook het geval op het werk of in sociale netwerken.  Het album nodigt mensen uit om kritisch te kijken naar hun eigen visie op de samenleving. Het begin en het einde van onze albums zijn gelijk, ze zijn als een loop, als een oneindige lus. Elk nummer heeft zijn eigen plaats in het album en we hebben bijzondere aandacht besteed aan de overgangen tussen de nummers. Het schrijfproces was vrij kort. “The Awakening” is slechts anderhalf jaar na onze ep “Raising Hands” uitgekomen.

Misschien kennen sommige lezers je nog niet. Vertel eens kort over het ontstaan van de band.
Ik begon in mijn eentje muziek te schrijven in 2013, ik was toen nog een student. In de jaren die volgden begon ik te werken aan de ep “Raising Hands”. De muziek van Esthesis wordt gekenmerkt door vele invloeden en is voornamelijk gebaseerd op emotie en sferen. Ik ben autodidact en ik kan muziek altijd goed aanvoelen. Soms, als ik muziek op piano of gitaar schrijf, hoor ik alle andere instrumenten al in mijn hoofd. Ik heb altijd zo gewerkt. Esthesis is meer een soloproject van mij dan een band, ook al probeer ik mezelf altijd te omringen met geweldige muzikanten die mijn songs kunnen verrijken.

 Waardoor word je muzikaal beïnvloed? En waar luister je zelf graag naar?
Veel bands hebben ons beïnvloed, ook al hopen we een eigen identiteit te hebben, voornamelijk Pink Floyd en Porcupine Tree, maar ook artiesten als Kate Bush (vooral “Aerial” en “50 Words For Snow”). Daarbij ben ik veel beïnvloed door componisten uit de filmwereld zoals Philip Glass, Ludovico Einaudi, Ennio Morricone, Jerry Goldsmith en Angelo Badalamenti. Ook Goldfrapp is altijd van invloed geweest. Ik luister constant naar muziek, zowel oud als nieuw. Het is essentieel voor mij om nieuwe bands en albums te ontdekken, in alle genres.

Wat zijn de plannen voor de komende tijd?
We willen veel gaan toeren met ons nieuwe album. We werken momenteel hard aan het vinden van data en ook aan onze lichtshow die een belangrijke rol speel in onze concerten. Voor mij is de lichtshow net zo essentieel als de muziek. Ik wil dat het publiek op deze manier helemaal ondergedompeld wordt door ambient en atmosferische momenten. Ik ben ook begonnen met het maken van album nummer twee en drie. Natuurlijk, de pandemie vertraagt ons een beetje voor concerten, maar wij hebben veel plannen om verder te gaan. We hebben geen tijd om ons te vervelen!

Heb je nog een boodschap voor de Progwereld-lezer?
Dank aan iedereen die de tijd neemt om naar deze debuutplaat te luisteren en ons op welke manier dan ook steunen. We hopen dat onze muziek wat licht zal brengen en geluk voor de mensen in deze moeilijke tijden, ook in Nederland. Dat is een goed begin.