Het album “Playing House” maakte behoorlijk indruk op mij. Wie is deze 8-koppige formatie uit Noorwegen? Ik zocht contact met gitarist Eivind Strømstad.

Niet iedereen zal jullie kennen. Kun je iets vertellen over de band?

Zeker! We bestaan uit acht leden. Zes van ons zaten bij elkaar op de middelbare school. Ole Gjøstøl was onze pianoleraar op diezelfde school. Joanne (Kippersund, zangeres) en ik begonnen ooit als duo met de naam Ted Glen. We speelden vooral jazzy pop covers. De naam veranderde in Ted Glen Extended toen er meer leden bij kwamen voor optredens.

In 2012 namen we onze eerste ep op en de line-up is sindsdien hetzelfde. We hebben allemaal een andere achtergrond en/of muzikale voorkeur. Sommigen van ons zijn klassiek opgeleid, anderen zijn meer van de pop en de jazz en een paar zijn echte proggers. In 2016 brachten we ons debuutalbum uit die we gewoon MEER noemde. In het voorjaar van 2020 kwamen we met Karsima Records in aanraking en tekenden we bij hen voor ons tweede album.

Jullie hebben onlangs het album “Playing House” uitgebracht. Kun je ons er meer over vertellen?

We hebben meer dan drie jaar aan het album gewerkt. De meeste instrumentale stukken zijn opgenomen in de Ocean Sounds opnamestudio. Deze ligt op het eiland Giske en heeft alleen de Noordzee als buurman (Maarten: check even hun website, adembenemend mooi!)

De titel is genomen van het eerste nummer van het album “Playing House When All The Wolves Are At Our Door”. Het gaat over doen alsof alles helemaal oké is, terwijl het eigenlijk gewoon heel slecht gaat. Er zit dus een ambivalentie in het album. Iets tweezijdigs. Nummers als Songs of Us, Honey, Beehive en You Were A Drum gaan allemaal over verstikkende relaties. Aan de andere kant gaan nummers over hoop en verlangen naar betere tijden zoals Child en Across The Ocean. De donkere songs hebben dan wel weer iets triomfantelijks in zich en de lichtere nummers hebben weer donkere ondertonen.

Zelf noemen we MEER wel eens onze speelzandbak of ‘Playhouse’, dus zo kun je ook naar de titel kijken.

Waar halen jullie je inspiratie vandaan en waar luisteren jullie zelf zoal naar?

Het is niet eenvoudig om te vertellen wie of wat ons heeft geïnspireerd. We brengen allemaal iets van onszelf in. Toch is mijn gitaarspel wel de drijvende kracht van onze muziek. Ik hou erg van progressieve- en experimentele muziek zoals Mr Bungle, Devin Townsend en Pain of Salvation, maar ook klassieke muziek en filmmuziek.
Ole Gjøstøl is echt een klassiek geschoolde pianist en hij is met gospel opgegroeid. Knut en Joanne groeiden samen op en houden erg van David Bowie, Pink Floyd, Queen en popmuziek. Onze drummer Mats en bassist Morten zijn echte jazzfreaks en onze strijkers Ingvild en Åsa zijn klassiek geschoold en houden weer erg van elektronische muziek. Je voelt het al aan: we zijn erg divers!

Wat zijn jullie toekomstplannen?

We hopen dat we snel weer voor publiek kunnen spelen. We zouden het geweldig vinden om shows in Europa te geven en al die mensen te ontmoeten die na het uitkomen van het album van zich lieten horen. Verder zijn we druk bezig met het schrijven van nieuwe muziek. We hopen snel weer de studio in te kunnen.

Wil je nog iets kwijt aan de Progwereld lezers?

Dank voor het luisteren naar ons album! Stay safe!