“Treehouse” is alweer het zesde studio album van de Nederlandse symfonische rock band Leap Day. Een band die zich keer op keer lijkt te verbeteren, dat is ook ditmaal weer duidelijk hoorbaar. Tijd om eens wat nader kennis te maken en naar de achtergronden van de totstandkoming van het nieuwe album te vragen. Toetsenist/componist Gert van Engelenburg neemt de zware taak op zich om, weliswaar via e-mail, mijn gesprekspartner te zijn.

Allereerst felicitaties, er ligt een uitstekend nieuw album, de band lijkt met elk album beter te worden, hoe ervaren jullie dat zelf?

We zijn enorm blij met het nieuwe album! We denken dat we van elke plaat die we maken leren en proberen altijd opnieuw het beste van onszelf te geven.

Leid me eens door de totstandkoming van het album, het componeren, de muziek en de teksten.

Het is wel écht een corona album geworden. De afgelopen twee jaar waren er verschillende maanden dat we elkaar helemaal niet zagen. Het enige wat je dan kan doen is schrijven en heen en weer pingpongen van ideeën en demo’s. Op deze plaat is vooral Derk Evert Waalkens degene geweest die qua schrijven erg actief is geweest. Hij is degene met de meeste thuiszit dagen en hij heeft ze enorm goed benut J Voor de teksten heeft hij een beroep gedaan op verschillende tekstschrijvers die hem verder hielpen in het proces.

Hoe verliepen de studio-opnames, was het ieder voor zich of een groepsactiviteit, corona indachtig. Ik vraag dat met name omdat het wel een ouderwets groepsalbum lijkt, met veel cohesie.

We gingen één voor één naar de studio in Assen om onze partijen op te nemen. Een aantal keren hebben Eddie Mulder en ik samen bij Derk Evert in de studio gezeten om samen te componeren. Dat leverde eigenlijk heel veel mooie muzikale momenten op die we ook dankbaar hebben gebruikt. Omdat we elkaar goed kennen weten we denk ik van elkaar hoe iedereen de muziek benadert, waardoor het wel een echte Leap Day plaat is geworden. We zouden ook niet anders willen! Alle credits voor Derk Evert die als producent alle puzzelstukjes zoals altijd fantastisch aan elkaar heeft gelegd. Hij is toch uiteindelijk degene die onze sound bewaakt en ook deze keer weer geweldig heeft neergezet.

Over corona gesproken, de muziekindustrie is hard geraakt door de pandemie, hoe hebben jullie je door deze periode heen geslagen?

Eddie heeft als beroepsmusicus veel last gehad van het lamleggen van de cultuursector. Alle anderen binnen de band hebben een baan en doen de band ‘er naast’. Maar we hadden juist in 2021 een aantal mooie optredens in de planning die allemaal werden geschrapt. Maar we hebben alle zes de lach op ons gezicht kunnen houden hoor!

Geen of nauwelijks optredens de laatste twee jaar, toch een gaatje voor jullie eigen Northern Prog Festival. Hoe was dat, jullie hebben daar bovendien drie nummers van het nieuwe album gespeeld.

We hebben met het afgelopen NPF enorm veel geluk gehad. Een week later en we hadden de stekker er opnieuw uit moeten trekken vanwege de afgekondigde maatregelen. In 2020 hebben we moeten cancellen en voor 2021 hadden we de buitenlandse acts al uit de line-up gehaald. Met alleen maar Nederlandse bands konden we gelukkig het festival laten doorgaan. De hele middag en avond heb ik alleen maar bezoekers en bandleden met een smile van oor tot oor gezien: iedereen was zo blij dat er eindelijk weer eens wat doorging. Voor de meesten in de zaal was dit het eerste muziek-uitje in twee jaar! Nieuwe nummers spelen is zó leuk: iets loslaten op het publiek waar je zelf al heel enthousiast over bent is het mooiste wat er is!

De teksten zijn door meerdere personen geschreven en veel ervan gaan over jeugdherinneringen. Waren de heren op leeftijd in een nostalgische stemming?

Ach, waar wil je je liedje over laten gaan? Na al die “Deucalion” bespiegelingen en andere zware kost waren we misschien wel toe aan een beetje retrospectief. Ik heb Treehouse geschreven, nou ja, het schreef zichzelf bijna. Het is denk ik het meest autobiografische nummer wat ik door de jaren heen heb geschreven, denk ik.

Ik heb wat kritiek op de Engelstalige teksten, hoewel ik me realiseer dat dit altijd een lastig punt is voor non-native speakers. Hoe werkt dat bij jullie?

We laten de teksten die we schrijven altijd controleren door een native speaker of een docent Engels. We willen ook dat aspect van de cd graag goed doen. Maar of dat altijd honderd punten slaagt is een tweede…

Vooral de melodieën op Treehouse bevallen me goed, hoe komen die tot stand?

De schrijvers in onze band (Eddie, Derk Evert en ikzelf) vinden alle drie dat een goed liedje begint met een goede melodie. Ik denk dat je dat op al onze platen terug hoort. Elke melodie die ik verzin dient zich tijdens fietsen/lopen vanzelf aan. Daarna ga ik er pas over nadenken en ga ik hem inpassen binnen harmonieën. Dan begint eigenlijk het componeren pas écht. Vooral Eddie en ik denken altijd heel erg in dezelfde richting en we voelen én vullen elkaar prachtig aan. Als wij samen een avondje gaan zitten gebeurt er eigenlijk altijd wel wat bijzonders wat we later weer kunnen gebruiken in een nummer.

Ik ben ook onder de indruk van de goede balans tussen toetsen en gitaar, vertel.

Heeft denk ik te maken met wat ik op de vorige vraag al antwoordde. Maar wat ook erg fijn is, is dat we geen grote ego’s binnen de band hebben. Iedereen is bereid in dienst van een nummer te spelen en er worden nooit grote rollen opgeëist binnen een song. Tegelijkertijd geven we elkaar wél alle ruimte.

De toetsenpartijen worden gedeeld door jouzelf en Derk Evert Waalkens en zijn behoorlijk kenmerkend voor het geluid van Leap Day. Wie doet eigenlijk wat (Wishbone Ash gaf ooit op de hoes aan welke gitarist op welk kanaal te horen was).

Als ik jouw vergelijking met de gitaristen van Wishbone Ash even doortrek, dan kan je zeggen dat Derk Evert meer de slaggitarist is en ik meer de sologitarist binnen de band ben. Maar soms kan het ook best andersom zijn hoor. Natuurlijk schrijven we alle nummers zo dat we elkaar nergens in de weg zitten met onze toetsenpartijen.

Derk Evert Waalkens speelt een bijzondere rol bij de band, niet alleen als componist maar ook als producer en bij de mix.

D.E. is zijn gewicht in goud waard!!!

Humor speelt een belangrijke rol: de tekst van May 5th (Skagerrak/Bombay/Betlehem), het techno tussenstukje in Treehouse. Een bewuste keuze?

Natuurlijk! Je moet jezelf nooit te serieus nemen.

Ik hoorde wat (elektronische) blazers in twee nummers (May 5th, Raining) dat klinkt prima, beetje in de trend van Big Big Train, maar dan een lichte versie. Gaat dit de richting bepalen in de toekomst?

Nee dat denk ik niet. Ook dit was een idee van Derk Evert en je zou kunnen zeggen dat de nummers er ook bijna om vroegen. Ook de keuzes van de instrumenten die je laat klinken worden gemaakt in dienst van een nummer. Geen idee wat er voor de volgende plaat weer in het vat zit, maar het zal ongetwijfeld weer alle kanten op gaan. En misschien wel kanten die we nog nooit verkend hebben, wie zal het zeggen.

Jullie hebben twee nieuwe leden moeten inpassen, hoe is dat gegaan qua integratie, hebben ze nog een rol gespeeld bij de totstandkoming van de muziek?

Harry Scholing speelt al een aantal jaren met ons mee. Hij is een andere bassist dan Peter Stel. De stijl van spelen bepaalt de kleuring van een nummer en Harry’s manier van spelen heeft de schrijvers wel op ideeën gebracht. Dat was in Peter zijn tijd trouwens niet anders. Hans Kuypers doet nu een jaar met ons mee, maar het lijkt alsof hij al jaren bij Leap Day zingt. Hij heeft een beetje dezelfde achtergrond als dat Jos Harteveld heeft, maar wel een eigen geluid. Ook een andere voorkeur qua toonhoogte. We hebben al heel wat nummers moeten omwerken om het voor Hans comfortabel te laten zijn. Voor Hans was het optreden op het NPF zijn eerste optreden met ons. Maar we stonden er als hechte band, dus met glans geslaagd voor de inburgeringscursus!

Financieel zijn dit moeizame jaren voor muzikanten, in hoeverre raakt de pandemie jullie, zijn jullie in financieel opzicht afhankelijk van de band?

Zoals ik al eerder aangaf is het voor Eddie écht wel een lastige tijd. Maar gelukkig zijn we financieel allemaal niet afhankelijk van de band. De lezers hoeven dus geen crowdfundactie op touw te zetten voor ons. Maar het helpt natuurlijk wél als iedereen de cd bij ons komt kopen J

Leap Day zit al jaren bij het Poolse OSKAR, dat bevalt blijkbaar goed. Steunen zij jullie ook financieel bij de totstandkoming van nieuw materiaal of is er sprake van andere financieringsvormen?

OSKAR is een heel fijn platenlabel. We krijgen maximale vrijheid om te doen wat we zelf willen. We leven in de tijd van de thuisstudio’s, dus het opnemen van een plaat hoeft niet heel duur te zijn. De productiekosten worden verder door ons label gedragen.

Momenteel is er blijkbaar grote vertraging bij de levering van jullie cd vanuit Polen. Dat is bijzonder jammer, zeker gezien de positieve respons, is er al zicht op een oplossing?

De oplossing kwam deze week met de levering van een grote doos vol cd’s. Wij zijn blij!

Waar luisteren jullie naar tegenwoordig, ik lees de bio’s op jullie website, de usual suspects vooral. Wat zijn jullie prog invloeden in de afgelopen periode?

Ik kan alleen maar voor mezelf spreken: Het afgelopen jaar hebben de nieuwste cd van Dave Bainbridge en de laatste van Lifesigns veel indruk gemaakt. Maar ook de nieuwste platen van Dream Theater, Monarch Trail, Sylvan en Transatlantic heb ik de afgelopen maanden veel beluisterd. En als het om Nederlands product gaat wil ik ook zeker de debuutplaat van Perfect Storm noemen: op de plaat én trouwens ook live is dat voor mij genieten!

Optredens van Leap Day, vooral in het westen, zijn schaars, hebben jullie nog plannen in die richting?

We zijn op 12 juni te gast bij onze vrienden van ProgFrog. Voor alle westerlingen dichtbij genoeg hoop ik J.

Wat gaat de toekomt überhaupt brengen, ijs en corona dienende.

We hebben een paar mooie aanbiedingen staan voor het komende jaar, ook in het buitenland. Ik kan er alleen nog niet veel over zeggen, want dat vinden festivalorganisatoren nooit zo leuk. Verder zijn we al weer druk in de weer met nieuw materiaal, dus “Treehouse” gaat zeker niet ons laatste wapenfeit zijn.

De band werd opgericht in 2008, jullie bestaan dus bijna veertien jaar eind februari, wat is terugkijkend de meest opvallende/bepalende gebeurtenis voor Leap Day in die periode?

We kijken terug op geweldige jaren met elkaar! En met elkaar op een podium staan is toch altijd weer het mooiste wat er is. Ik denk dat we wat dat betreft de mooiste herinneringen hebben overgehouden aan ons toertje in Polen. Hoewel dat al weer veel te lang geleden is…

Wil je tot slot nog iets kwijt aan de lezers/bezoekers van Progwereld?

Blijf komen, blijf genieten van het ons zo geliefde genre en hopelijk kunnen we deze nare corona periode achter ons laten en elkaar weer veel en vaak treffen in al die mooie zalen en zaaltjes in ons kleine landje. Wij kijken er in elk geval enorm naar uit. Dus graag tot ziens!

Gert, enorm bedankt voor je tijd en moeite, hopelijk zien we elkaar binnenkort ergens in een theater in Nederland, misschien wel in juni in Nieuwerkerk. Ik kijk er in elk geval naar uit!

Alex Driessen